யோபு 31
Ett förbund slöt jag med mina ögon: aldrig skulle jag skåda efter någon jungfru.
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
Vilken lott finge jag eljest av Gud i höjden, vilken arvedel av den Allsmäktige därovan?
Ofärd kommer ju över de orättfärdiga, och olycka drabbar ogärningsmän.
Ser icke han mina vägar, räknar han ej alla mina steg?
Har jag väl umgåtts med lögn, och har min fot varit snar till svek?
Nej, må jag vägas på en riktig våg, så skall Gud förnimma min ostrafflighet.
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
Hava mina steg vikit av ifrån vägen, har mitt hjärta följt efter mina ögon, eller låder vid min händer en fläck?
Då må en annan äta var jag har sått, och vad jag har planterat må ryckas upp med roten.
Har mitt hjärta låtit dåra sig av någon kvinna, så att jag har stått på lur vid min nästas dörr?
Då må min hustru mala mjöl åt en annan, och främmande män må då famntaga henne.
Ja, sådant hade varit en skändlighet, en straffbar missgärning hade det varit,
en eld som skulle förtära intill avgrunden och förhärja till roten all min gröda.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
Har jag kränkt min tjänares eller tjänarinnas rätt, när de hade någon tvist med mig?
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
Vad skulle jag då göra, när Gud stode upp, och när han hölle räfst, vad kunde jag då svara honom?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Han som skapade mig skapade ju och dem i moderlivet, han, densamme, har berett dem i modersskötet.
Har jag vägrat de arma vad de begärde eller låtit änkans ögon försmäkta?
Har jag ätit mitt brödstycke allena, utan att den faderlöse och har fått äta därav?
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
Nej, från min ungdom fostrades han hos mig såsom hos en fader, och från min moders liv var jag änkors ledare.
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
Har jag kunnat se en olycklig gå utan kläder, se en fattig ej äga något att skyla sig med?
Måste ej fastmer hans länd välsigna mig, och fick han ej värma sig i ull av mina lamm?
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
Har jag lyft min hand mot den faderlöse, därför att jag såg mig hava medhåll i porten?
Då må min axel lossna från sitt fäste och min arm brytas av ifrån sin led.
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
Jag måste då frukta ofärd ifrån Gud och skulle stå maktlös inför hans majestät.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
Har jag satt mitt hopp till guldet och kallat guldklimpen min förtröstan?
Var det min glädje att min rikedom blev så stor, och att min hand förvärvade så mycket?
Hände det, när jag såg solljuset, huru det sken, och månen, huru härligt den gick fram,
att mitt hjärta hemligen lät dåra sig, så att jag med handkyss gav dem min hyllning?
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
Nej, också det hade varit en straffbar missgärning; därmed hade jag ju förnekat Gud i höjden.
Har jag glatt mig åt min fiendes ofärd och fröjdats, när olycka träffade honom?
Nej, jag tillstadde ej min mun att synda så, ej att med förbannelse begära hans liv.
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
Och kan mitt husfolk icke bevittna att envar fick mätta sig av kött vid mitt bord?
Främlingen behövde ej stanna över natten på gatan, mina dörrar lät jag stå öppna utåt vägen.
Har jag på människovis skylt mina överträdelser och gömt min missgärning i min barm,
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
av fruktan för den stora hopen och av rädsla för stamfränders förakt, så att jag teg och ej gick utom min dörr?
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
Ack att någon funnes, som ville höra mig! Jag har sagt mitt ord. Den Allsmäktige må nu svara mig; ack att jag finge min vederparts motskrift!
Sannerligen, jag skulle då bära den högt på min skuldra, såsom en krona skulle jag fästa den på mig.
Jag ville då göra honom räkenskap för alla mina steg, lik en furste skulle jag då träda inför honom.
Har min mark höjt rop över mig, och hava dess fåror gråtit med varandra?
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
Har jag förtärt dess gröda obetald eller utpinat dess brukares liv?
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
Då må törne växa upp för vete, och ogräs i stället för korn. Slut på Jobs tal.
