யோபு 31
Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
