யோபு 31
A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?
Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?
Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?
Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —
Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,
Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!
If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,
Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!
Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!
Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?
If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;
Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;
If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,
Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!
If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;
If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;
And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.
If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —
Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,
Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.
If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!
Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;
The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.
If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.
