யோபு 31
I made a covenant with mine eyes, and I will not think upon a virgin.
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
Now what portion has God given from above? and is there an inheritance [given] of the Mighty One from the highest?
Alas! destruction to the unrighteous, and rejection to them that do iniquity.
Will he not see my way, and number all my steps?
But if I had gone with scorners, and if too my foot has hasted to deceit:
(for I am weighed in a just balance, and the Lord knows my innocence: )
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
if my foot has turned aside out of the way, or if mine heart has followed mine eye, and if too I have touched gifts with my hands;
then let me sow, and let others eat; and let me be uprooted on the earth.
If my heart has gone forth after another man's wife, and if I laid wait at her doors;
then let my wife also please another, and let my children be brought low.
For the rage of anger is not to be controlled, [in the case] of defiling [another] man's wife.
For it is a fire burning on every side, and whomsoever it attacks, it utterly destroys.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
And if too I despised the judgment of my servant or [my] handmaid, when they pleaded with me;
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
what then shall I do if the Lord should try me? and if also he should at all visit me, can I make an answer?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Were not they too formed as I also was formed in the womb? yea, we were formed in the same womb.
But the helpless missed not whatever need they had, and I did not cause the eye of the widow to fail.
And if too I ate my morsel alone, and did not impart [of it] to the orphan;
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
(for I nourished [them] as a father from my youth and guided [them] from my mother's womb.)
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
And if too I overlooked the naked as he was perishing, and did not clothe him;
and if the poor did not bless me, and their shoulders were [not] warmed with the fleece of my lambs;
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
if I lifted my hand against an orphan, trusting that my strength was far superior [to his]:
let them my shoulder start from the blade-bone, and my arm be crushed off from the elbow.
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
For the fear of the Lord constrained me, and I cannot bear up by reason of his burden.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
If I made gold my treasure, and if too I trusted the precious stone;
and if too I rejoiced when my wealth was abundant, and if too I laid my hand on innumerable [treasures]:
(do we not see the shining sun eclipsed, and the moon waning? for they have not [power to continue]: )
and if my heart was secretly deceived, and if I have laid my hand upon my mouth and kissed it:
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
let this also then be reckoned to me as the greatest iniquity: for I [should] have lied against the Lord Most High.
And if too I was glad at the fall of mine enemies, and mine heart said, Aha!
let then mine ear hear my curse, and let me be a byword among my people in my affliction.
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
And if too my handmaids have often said, Oh that we might be satisfied with his flesh; (whereas I was very kind:
for the stranger did not lodge without, and my door was opened to every one that came: )
or if too having sinned unintentionally, I hid my sin;
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
(for I did not stand in awe of a great multitude, so as not to declare boldly before them: ) and if too I permitted a poor man to go out of my door with an empty bosom:
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
(Oh that I had a hearer, ) and if I had not feared the hand of the Lord; and [as to] the written charge which I had against any one,
I would place [it] as a chaplet on my shoulders, and read it.
And if I did not read it and return it, having taken nothing from the debtor:
If at any time the land groaned against me, and if its furrows mourned together;
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
and if I ate its strength alone without price, and if I too grieved the heart of the owner of the soil, by taking [aught] from [him]:
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
then let the nettle come up to me instead of wheat, and a bramble instead of barley. And Job ceased speaking.
