யோபு 31
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
