யோபு 3
Después de esto Job abrió su boca y maldijo su día.
Y Job habló:
Perezca el día cuando nací y la noche cuando se dijo: Un varón fue concebido.
4 ௪ அந்த நாள் இருளாக்கப்படுவதாக; தேவன் உயரத்திலிருந்து அதை விசாரிக்காமலும், வெளிச்சம் அதின்மேல் பிரகாசிக்காமலும்,
Sea aquel día oscuridad. No pregunte ʼElohim desde lo alto por él, ni claridad lo ilumine.
5 ௫ கடுமையான இருளும் மரண இருளும் அதைக் கறைப்படுத்தி, கருமேகம் அதை மூடி, மந்தாரநாளின் பயங்கரங்கள் அதை பயமுறுத்துவதாக.
Que la oscuridad y las tinieblas reclamen [ese día] para ellas, repose sobre él una nube, llénelo de terror la calina del día.
6 ௬ அந்த இரவை இருள் பிடிப்பதாக; வருடத்தின் நாட்களில் அது சந்தோஷப்படுகிற நாளாக இராமலும் மாதக்கணக்கிலே அது வராமலும் போவதாக.
Que la oscuridad se apodere de aquella noche. No se cuente entre los días del año ni aparezca en el número de los meses.
Sea esa noche estéril y los gritos de júbilo no penetren en ella.
Maldíganla los que maldicen en el día, los que se aprestan a excitar al cocodrilo.
9 ௯ அதின் மறையும் காலத்தில் தோன்றிய நட்சத்திரங்கள் இருண்டு, அது எதிர்பார்த்திருந்த வெளிச்சம் தோன்றாமலும், விடியற்காலத்து வெளுப்பை அது பார்க்காமலும் இருப்பதாக.
Oscurézcanse las estrellas de su alborada. Espere la luz, y no le venga, ni contemple los destellos de la aurora,
10 ௧0 நான் இருந்த கர்ப்பத்தின் வாசலை அது அடைக்காமலும், என் கண்கள் காண்கிற வருத்தத்தை மறைத்துவிடாமலும் இருந்ததே.
porque no cerró las puertas de la matriz donde yo estaba, ni escondió la miseria de mis ojos.
¿Por qué no morí yo en la matriz o expiré al salir del vientre?
¿Por qué hallé rodillas que me acogieron y pechos que me amamantaron?
Pues ahora yacería tranquilo, dormiría y tendría descanso
con reyes y consejeros de la tierra que reedificaron ruinas para ellos,
15 ௧௫ அல்லது, பொன்னை உடையவர்களும், தங்கள் வீடுகளை வெள்ளியினால் நிரப்பினவர்களுமான பிரபுக்களுடன் நான் இப்பொழுது தூங்கி இளைப்பாறுவேனே.
o con príncipes que tuvieron oro, que llenaron de plata sus palacios.
16 ௧௬ அல்லது, வெளிப்படாத வளர்ச்சியடையாத கருவைப்போலவும், வெளிச்சத்தைப் பார்க்காத குழந்தைகளைப்போலவும் இருப்பேனே.
¡Oh! ¿Por qué no fui escondido como aborto, como los fetos que nunca ven la luz?
17 ௧௭ துன்மார்க்கருடைய தொந்தரவு அங்கே ஓய்ந்திருக்கிறது; பெலனற்று சோர்ந்து போனவர்கள் அங்கே இளைப்பாறுகிறார்கள்.
Allí dejan de perturbar los perversos. Allí descansan los de agotadas fuerzas.
18 ௧௮ சிறைப்பட்டிருந்தவர்கள் அங்கே ஏகமாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்; ஒடுக்குகிறவனுடைய சத்தம் அங்கே கேட்கப்படுகிறதில்லை.
Allí también los cautivos gozan del reposo, sin oír la voz del capataz.
Allí están el pequeño y el grande, y el esclavo está libre de su amo.
20 ௨0 மரணத்திற்கு ஆசையாகக் காத்திருந்து, புதையலைத் தேடுகிறதுபோல அதைத் தேடியும் அடையாமற்போகிறவர்களும்,
¿Por qué se da luz al desdichado, y vida a los de ánimo amargado,
a los que ansían la muerte y no les llega aunque la busquen más que tesoros escondidos,
22 ௨௨ அதற்காகச் சந்தோஷப்படுகிற பாக்கியம் இல்லாதவராகிய இவர்களுக்கு வெளிச்சமும், மனவருத்தமும் உள்ள இவர்களுக்கு உயிர் கொடுக்கப்படுகிறதினால் பலன் என்ன?
a los que se alegran grandemente, y se regocijan cuando hallan la tumba,
al hombre para quien su camino está oculto, y a quien ʼElohim tiene acorralado?
24 ௨௪ என் சாப்பாட்டுக்கு முன்னே எனக்குப் பெருமூச்சு உண்டாகிறது; என் கதறுதல் வெள்ளம்போல் புரண்டுபோகிறது.
Porque en lugar de mi pan viene mi suspiro, y mis gemidos corren como aguas,
porque me cayó lo que temía y el terror que tenía me aconteció.
¡No tengo paz, ni tranquilidad, ni reposo, sino me vino turbación!
