யோபு 3
Después de esto, Job abrió la boca y maldijo el día de su nacimiento.
Job respondió:
“Que perezca el día en que nací, la noche que dijo: “Hay un niño concebido”.
4 ௪ அந்த நாள் இருளாக்கப்படுவதாக; தேவன் உயரத்திலிருந்து அதை விசாரிக்காமலும், வெளிச்சம் அதின்மேல் பிரகாசிக்காமலும்,
Que ese día sea la oscuridad. No dejes que Dios desde arriba lo busque, ni dejar que la luz lo ilumine.
5 ௫ கடுமையான இருளும் மரண இருளும் அதைக் கறைப்படுத்தி, கருமேகம் அதை மூடி, மந்தாரநாளின் பயங்கரங்கள் அதை பயமுறுத்துவதாக.
Que las tinieblas y la sombra de la muerte la reclamen para sí. Deja que una nube se detenga en ella. Que todo lo que hace el día negro lo aterrorice.
6 ௬ அந்த இரவை இருள் பிடிப்பதாக; வருடத்தின் நாட்களில் அது சந்தோஷப்படுகிற நாளாக இராமலும் மாதக்கணக்கிலே அது வராமலும் போவதாக.
En cuanto a esa noche, que la oscuridad espesa se apodere de ella. Que no se regocije entre los días del año. Que no entre en el número de los meses.
He aquí, que esa noche sea estéril. Que no venga ninguna voz alegre.
Que lo maldigan los que maldicen el día, que están listos para despertar al Leviatán.
9 ௯ அதின் மறையும் காலத்தில் தோன்றிய நட்சத்திரங்கள் இருண்டு, அது எதிர்பார்த்திருந்த வெளிச்சம் தோன்றாமலும், விடியற்காலத்து வெளுப்பை அது பார்க்காமலும் இருப்பதாக.
Que las estrellas de su crepúsculo sean oscuras. Que busque la luz, pero no la tenga, ni dejar que vea los párpados de la mañana,
10 ௧0 நான் இருந்த கர்ப்பத்தின் வாசலை அது அடைக்காமலும், என் கண்கள் காண்கிற வருத்தத்தை மறைத்துவிடாமலும் இருந்ததே.
porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni ocultó los problemas a mis ojos.
“¿Por qué no he muerto desde el vientre? ¿Por qué no renuncié al espíritu cuando mi madre me dio a luz?
¿Por qué me recibieron las rodillas? ¿O por qué el pecho, que debo amamantar?
Por ahora debería haberme acostado y callado. Debería haber dormido, así habría descansado,
con reyes y consejeros de la tierra, que construyeron lugares de desecho para sí mismos;
15 ௧௫ அல்லது, பொன்னை உடையவர்களும், தங்கள் வீடுகளை வெள்ளியினால் நிரப்பினவர்களுமான பிரபுக்களுடன் நான் இப்பொழுது தூங்கி இளைப்பாறுவேனே.
o con príncipes que tenían oro, que llenaron sus casas de plata;
16 ௧௬ அல்லது, வெளிப்படாத வளர்ச்சியடையாத கருவைப்போலவும், வெளிச்சத்தைப் பார்க்காத குழந்தைகளைப்போலவும் இருப்பேனே.
o como un nacimiento intempestivo oculto no había sido, como niños que nunca vieron la luz.
17 ௧௭ துன்மார்க்கருடைய தொந்தரவு அங்கே ஓய்ந்திருக்கிறது; பெலனற்று சோர்ந்து போனவர்கள் அங்கே இளைப்பாறுகிறார்கள்.
Allí los malvados dejan de molestar. Allí descansan los cansados.
18 ௧௮ சிறைப்பட்டிருந்தவர்கள் அங்கே ஏகமாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்; ஒடுக்குகிறவனுடைய சத்தம் அங்கே கேட்கப்படுகிறதில்லை.
Allí los prisioneros están a gusto juntos. No oyen la voz del capataz.
Los pequeños y los grandes están allí. El siervo es libre de su amo.
20 ௨0 மரணத்திற்கு ஆசையாகக் காத்திருந்து, புதையலைத் தேடுகிறதுபோல அதைத் தேடியும் அடையாமற்போகிறவர்களும்,
“¿Por qué se da luz al que está en la miseria? vida a los amargados del alma,
que anhelan la muerte, pero no llega; y cavar para ello más que para los tesoros ocultos,
22 ௨௨ அதற்காகச் சந்தோஷப்படுகிற பாக்கியம் இல்லாதவராகிய இவர்களுக்கு வெளிச்சமும், மனவருத்தமும் உள்ள இவர்களுக்கு உயிர் கொடுக்கப்படுகிறதினால் பலன் என்ன?
que se regocijan en exceso, y se alegran, cuando pueden encontrar la tumba?
Por qué se da luz a un hombre cuyo camino está oculto, a los que Dios ha cobijado?
24 ௨௪ என் சாப்பாட்டுக்கு முன்னே எனக்குப் பெருமூச்சு உண்டாகிறது; என் கதறுதல் வெள்ளம்போல் புரண்டுபோகிறது.
Porque mis suspiros llegan antes de comer. Mis gemidos se derraman como agua.
Porque lo que temo viene sobre mí, lo que me da miedo viene a mí.
No estoy tranquilo, ni tengo descanso; pero los problemas vienen”.
