யோபு 3
After this time Job opened his mouth, and cursed his day.
And Job commenced, and said,
Oh that the day whereon I was born might perish, and the night when it was said, There hath been a male child conceived.
4 ௪ அந்த நாள் இருளாக்கப்படுவதாக; தேவன் உயரத்திலிருந்து அதை விசாரிக்காமலும், வெளிச்சம் அதின்மேல் பிரகாசிக்காமலும்,
May that day be [covered with] darkness; may not God from above inquire for it, and may no light beam upon it.
5 ௫ கடுமையான இருளும் மரண இருளும் அதைக் கறைப்படுத்தி, கருமேகம் அதை மூடி, மந்தாரநாளின் பயங்கரங்கள் அதை பயமுறுத்துவதாக.
Oh that darkness and the shadow of death might defile it; may a cloud rest upon it; may the blackness of the day terrify it.
6 ௬ அந்த இரவை இருள் பிடிப்பதாக; வருடத்தின் நாட்களில் அது சந்தோஷப்படுகிற நாளாக இராமலும் மாதக்கணக்கிலே அது வராமலும் போவதாக.
Yon night — let darkness seize upon it; let it not be united to the days of the year; let it not come into the number of the [periods lighted by the] moon.
Lo, may that night be solitary, let no song of joy occur thereon.
Let those denounce it that curse the day, who are ready to raise up their mourning cry.
9 ௯ அதின் மறையும் காலத்தில் தோன்றிய நட்சத்திரங்கள் இருண்டு, அது எதிர்பார்த்திருந்த வெளிச்சம் தோன்றாமலும், விடியற்காலத்து வெளுப்பை அது பார்க்காமலும் இருப்பதாக.
Let the stars of its twilight be darkened; let it hope for light, and there be none; and let it not behold the eyelids of the morning-dawn;
10 ௧0 நான் இருந்த கர்ப்பத்தின் வாசலை அது அடைக்காமலும், என் கண்கள் காண்கிற வருத்தத்தை மறைத்துவிடாமலும் இருந்ததே.
Because God closed not against me the doors of the womb, and thus concealed trouble from my eyes.
Why did I not die [the moment I issued] from the womb, and [why] was I not born merely to perish at once?
Wherefore were knees ready to receive me? and for what purpose were breasts there that I might suck?
For now should I be lying still and be quiet; I should sleep: then would I be at rest,
With kings and counsellors of the earth, who build up ruined places for themselves;
15 ௧௫ அல்லது, பொன்னை உடையவர்களும், தங்கள் வீடுகளை வெள்ளியினால் நிரப்பினவர்களுமான பிரபுக்களுடன் நான் இப்பொழுது தூங்கி இளைப்பாறுவேனே.
Or with princes possessing gold, who fill their houses with silver;
16 ௧௬ அல்லது, வெளிப்படாத வளர்ச்சியடையாத கருவைப்போலவும், வெளிச்சத்தைப் பார்க்காத குழந்தைகளைப்போலவும் இருப்பேனே.
Or as an untimely birth, hidden [from view] I should not exist; as infants that never have seen the light;
17 ௧௭ துன்மார்க்கருடைய தொந்தரவு அங்கே ஓய்ந்திருக்கிறது; பெலனற்று சோர்ந்து போனவர்கள் அங்கே இளைப்பாறுகிறார்கள்.
There [where] the wicked cease from troubling; and where the exhausted weary are at rest;
18 ௧௮ சிறைப்பட்டிருந்தவர்கள் அங்கே ஏகமாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்; ஒடுக்குகிறவனுடைய சத்தம் அங்கே கேட்கப்படுகிறதில்லை.
[Where] the prisoners repose together, [and] they hear no more the taskmaster's voice.
The small with the great is there, and the servant free from his master.
20 ௨0 மரணத்திற்கு ஆசையாகக் காத்திருந்து, புதையலைத் தேடுகிறதுபோல அதைத் தேடியும் அடையாமற்போகிறவர்களும்,
Wherefore giveth He now light to the labor-laden, and life unto the bitter in soul?
Who wait for death, which [cometh] not; and who dig for it sooner than for hidden treasures;
22 ௨௨ அதற்காகச் சந்தோஷப்படுகிற பாக்கியம் இல்லாதவராகிய இவர்களுக்கு வெளிச்சமும், மனவருத்தமும் உள்ள இவர்களுக்கு உயிர் கொடுக்கப்படுகிறதினால் பலன் என்ன?
Who would rejoice even to exulting, who would be glad could they but find a grave?
[Why is light given] to a man whose way is hidden, and around whom God hath placed a fence?
24 ௨௪ என் சாப்பாட்டுக்கு முன்னே எனக்குப் பெருமூச்சு உண்டாகிறது; என் கதறுதல் வெள்ளம்போல் புரண்டுபோகிறது.
For before my food cometh my groaning, and like the water are poured forth my loud complaints.
Because what I greatly dreaded is come upon me, and what I apprehended is come unto me.
I have had no safety, and no quiet, and no rest; and [now] harrowing trouble is come.
