யோபு 3
After this Job opened his mouth, and cursed his day,
saying,
Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!
4 ௪ அந்த நாள் இருளாக்கப்படுவதாக; தேவன் உயரத்திலிருந்து அதை விசாரிக்காமலும், வெளிச்சம் அதின்மேல் பிரகாசிக்காமலும்,
Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.
5 ௫ கடுமையான இருளும் மரண இருளும் அதைக் கறைப்படுத்தி, கருமேகம் அதை மூடி, மந்தாரநாளின் பயங்கரங்கள் அதை பயமுறுத்துவதாக.
But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;
6 ௬ அந்த இரவை இருள் பிடிப்பதாக; வருடத்தின் நாட்களில் அது சந்தோஷப்படுகிற நாளாக இராமலும் மாதக்கணக்கிலே அது வராமலும் போவதாக.
let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.
But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.
But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.
9 ௯ அதின் மறையும் காலத்தில் தோன்றிய நட்சத்திரங்கள் இருண்டு, அது எதிர்பார்த்திருந்த வெளிச்சம் தோன்றாமலும், விடியற்காலத்து வெளுப்பை அது பார்க்காமலும் இருப்பதாக.
Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:
10 ௧0 நான் இருந்த கர்ப்பத்தின் வாசலை அது அடைக்காமலும், என் கண்கள் காண்கிற வருத்தத்தை மறைத்துவிடாமலும் இருந்ததே.
because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.
For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?
and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?
Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,
with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;
15 ௧௫ அல்லது, பொன்னை உடையவர்களும், தங்கள் வீடுகளை வெள்ளியினால் நிரப்பினவர்களுமான பிரபுக்களுடன் நான் இப்பொழுது தூங்கி இளைப்பாறுவேனே.
or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:
16 ௧௬ அல்லது, வெளிப்படாத வளர்ச்சியடையாத கருவைப்போலவும், வெளிச்சத்தைப் பார்க்காத குழந்தைகளைப்போலவும் இருப்பேனே.
or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.
17 ௧௭ துன்மார்க்கருடைய தொந்தரவு அங்கே ஓய்ந்திருக்கிறது; பெலனற்று சோர்ந்து போனவர்கள் அங்கே இளைப்பாறுகிறார்கள்.
There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.
18 ௧௮ சிறைப்பட்டிருந்தவர்கள் அங்கே ஏகமாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்; ஒடுக்குகிறவனுடைய சத்தம் அங்கே கேட்கப்படுகிறதில்லை.
And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.
The small and great are there, and the servant that feared his lord.
20 ௨0 மரணத்திற்கு ஆசையாகக் காத்திருந்து, புதையலைத் தேடுகிறதுபோல அதைத் தேடியும் அடையாமற்போகிறவர்களும்,
For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?
who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;
22 ௨௨ அதற்காகச் சந்தோஷப்படுகிற பாக்கியம் இல்லாதவராகிய இவர்களுக்கு வெளிச்சமும், மனவருத்தமும் உள்ள இவர்களுக்கு உயிர் கொடுக்கப்படுகிறதினால் பலன் என்ன?
and would be very joyful if they should gain it?
Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.
24 ௨௪ என் சாப்பாட்டுக்கு முன்னே எனக்குப் பெருமூச்சு உண்டாகிறது; என் கதறுதல் வெள்ளம்போல் புரண்டுபோகிறது.
For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.
For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.
I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.
