யோபு 29
addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
2 ௨ “கடந்துபோன வருடங்களிலும், தேவன் என்னைக் காப்பாற்றிவந்த நாட்களிலும் எனக்கு உண்டாயிருந்த ஒழுங்கு இப்பொழுது இருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me
3 ௩ அப்பொழுது அவர் தீபம் என் தலையின்மேல் பிரகாசித்தது; அவர் அருளின வெளிச்சத்தினால் இருளைக் கடந்துபோனேன்.
quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris
sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo
quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei
6 ௬ என் பாதங்களை நான் நெய்யினால் கழுவினேன்; கன்மலைகளிலிருந்து எனக்காக எண்ணெய் நதிபோல ஓடிவந்தது; அந்தச் செல்வநாட்களின் ஒழுங்கு இப்போதிருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei
quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi
videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant
principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo
vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat
auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi
quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor
13 ௧௩ அழிந்துபோக இருந்தவனுடைய ஆசீர்வாதம் என்மேல் வந்தது; விதவையின் இருதயத்தைக் கெம்பீரிக்கச் செய்தேன்.
benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum
14 ௧௪ நீதியை அணிந்துகொண்டேன்; அது என் ஆடையாயிருந்தது; என் நியாயம் எனக்குச் சால்வையும் தலைப்பாகையுமாக இருந்தது.
iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo
oculus fui caeco et pes claudo
pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam
17 ௧௭ நான் அநியாயக்காரருடைய கடைவாய்ப் பற்களை உடைத்து, அவர்கள் பறித்ததை அவர்கள் பற்களிலிருந்து பிடுங்கினேன்.
conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam
dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies
radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea
gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur
qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum
verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum
23 ௨௩ மழைக்குக் காத்திருக்கிறதுபோல் எனக்குக் காத்திருந்து, பின் மாரிக்கு ஆசையுள்ளவர்கள்போல தங்கள் வாயை ஆவென்று திறந்திருந்தார்கள்.
expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum
24 ௨௪ நான் அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்கும்போது, அவர்கள் துணிகரங்கொள்ளவில்லை; என் முகக்களையை மாறவைக்கவும் இல்லை.
si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram
25 ௨௫ அவர்கள் வழியில்போக எனக்கு விருப்பமாகும்போது, நான் தலைவனாய் அமர்ந்து, படைக்குள் ராஜாவைப்போலவும், துக்கித்தவர்களைத் தேற்றுகிறவனாகவும் இருந்தேன்.
si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator
