யோபு 29
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 ௨ “கடந்துபோன வருடங்களிலும், தேவன் என்னைக் காப்பாற்றிவந்த நாட்களிலும் எனக்கு உண்டாயிருந்த ஒழுங்கு இப்பொழுது இருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
“Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?
3 ௩ அப்பொழுது அவர் தீபம் என் தலையின்மேல் பிரகாசித்தது; அவர் அருளின வெளிச்சத்தினால் இருளைக் கடந்துபோனேன்.
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.
When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,
6 ௬ என் பாதங்களை நான் நெய்யினால் கழுவினேன்; கன்மலைகளிலிருந்து எனக்காக எண்ணெய் நதிபோல ஓடிவந்தது; அந்தச் செல்வநாட்களின் ஒழுங்கு இப்போதிருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.
Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.
The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.
For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.
13 ௧௩ அழிந்துபோக இருந்தவனுடைய ஆசீர்வாதம் என்மேல் வந்தது; விதவையின் இருதயத்தைக் கெம்பீரிக்கச் செய்தேன்.
The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.
14 ௧௪ நீதியை அணிந்துகொண்டேன்; அது என் ஆடையாயிருந்தது; என் நியாயம் எனக்குச் சால்வையும் தலைப்பாகையுமாக இருந்தது.
I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.
I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.
I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 ௧௭ நான் அநியாயக்காரருடைய கடைவாய்ப் பற்களை உடைத்து, அவர்கள் பறித்ததை அவர்கள் பற்களிலிருந்து பிடுங்கினேன்.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.
My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.
My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.
They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.
After my word they do not change, And my speech drops on them,
23 ௨௩ மழைக்குக் காத்திருக்கிறதுபோல் எனக்குக் காத்திருந்து, பின் மாரிக்கு ஆசையுள்ளவர்கள்போல தங்கள் வாயை ஆவென்று திறந்திருந்தார்கள்.
And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.
24 ௨௪ நான் அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்கும்போது, அவர்கள் துணிகரங்கொள்ளவில்லை; என் முகக்களையை மாறவைக்கவும் இல்லை.
I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.
25 ௨௫ அவர்கள் வழியில்போக எனக்கு விருப்பமாகும்போது, நான் தலைவனாய் அமர்ந்து, படைக்குள் ராஜாவைப்போலவும், துக்கித்தவர்களைத் தேற்றுகிறவனாகவும் இருந்தேன்.
I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”
