யோபு 29
So Iob proceeded and continued his parable, saying,
2 ௨ “கடந்துபோன வருடங்களிலும், தேவன் என்னைக் காப்பாற்றிவந்த நாட்களிலும் எனக்கு உண்டாயிருந்த ஒழுங்கு இப்பொழுது இருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
Oh that I were as in times past, when God preserued me!
3 ௩ அப்பொழுது அவர் தீபம் என் தலையின்மேல் பிரகாசித்தது; அவர் அருளின வெளிச்சத்தினால் இருளைக் கடந்துபோனேன்.
When his light shined vpon mine head: and when by his light I walked thorowe the darkenesse,
As I was in the dayes of my youth: when Gods prouidence was vpon my tabernacle:
When the almightie was yet with me, and my children round about me.
6 ௬ என் பாதங்களை நான் நெய்யினால் கழுவினேன்; கன்மலைகளிலிருந்து எனக்காக எண்ணெய் நதிபோல ஓடிவந்தது; அந்தச் செல்வநாட்களின் ஒழுங்கு இப்போதிருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
When I washed my pathes with butter, and when the rocke powred me out riuers of oyle:
When I went out to the gate, euen to the iudgement seat, and when I caused them to prepare my seate in the streete.
The yong men saw me, and hid themselues, and the aged arose, and stood vp.
The princes stayed talke, and layde their hand on their mouth.
The voyce of princes was hidde, and their tongue cleaued to the roofe of their mouth.
And when the eare heard me, it blessed me: and when the eye sawe me, it gaue witnesse to me.
For I deliuered the poore that cryed, and the fatherlesse, and him that had none to helpe him.
13 ௧௩ அழிந்துபோக இருந்தவனுடைய ஆசீர்வாதம் என்மேல் வந்தது; விதவையின் இருதயத்தைக் கெம்பீரிக்கச் செய்தேன்.
The blessing of him that was ready to perish, came vpon me, and I caused the widowes heart to reioyce.
14 ௧௪ நீதியை அணிந்துகொண்டேன்; அது என் ஆடையாயிருந்தது; என் நியாயம் எனக்குச் சால்வையும் தலைப்பாகையுமாக இருந்தது.
I put on iustice, and it couered me: my iudgement was as a robe, and a crowne.
I was the eyes to the blinde, and I was the feete to the lame.
I was a father vnto the poore, and when I knewe not the cause, I sought it out diligently.
17 ௧௭ நான் அநியாயக்காரருடைய கடைவாய்ப் பற்களை உடைத்து, அவர்கள் பறித்ததை அவர்கள் பற்களிலிருந்து பிடுங்கினேன்.
I brake also the chawes of the vnrighteous man, and pluckt the praye out of his teeth.
Then I sayde, I shall die in my nest, and I shall multiplie my dayes as the sand.
For my roote is spread out by the water, and the dewe shall lye vpon my branche.
My glory shall renue towarde me, and my bowe shall be restored in mine hand.
Vnto me men gaue eare, and wayted, and helde their tongue at my counsell.
After my wordes they replied not, and my talke dropped vpon them.
23 ௨௩ மழைக்குக் காத்திருக்கிறதுபோல் எனக்குக் காத்திருந்து, பின் மாரிக்கு ஆசையுள்ளவர்கள்போல தங்கள் வாயை ஆவென்று திறந்திருந்தார்கள்.
And they wayted for me, as for the raine, and they opened their mouth as for the latter rayne.
24 ௨௪ நான் அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்கும்போது, அவர்கள் துணிகரங்கொள்ளவில்லை; என் முகக்களையை மாறவைக்கவும் இல்லை.
If I laughed on them, they beleeued it not: neither did they cause the light of my countenance to fall.
25 ௨௫ அவர்கள் வழியில்போக எனக்கு விருப்பமாகும்போது, நான் தலைவனாய் அமர்ந்து, படைக்குள் ராஜாவைப்போலவும், துக்கித்தவர்களைத் தேற்றுகிறவனாகவும் இருந்தேன்.
I appoynted out their way, and did sit as chiefe, and dwelt as a King in the army, and like him that comforteth the mourners.
