யோபு 29
约伯又接着说：
2 ௨ “கடந்துபோன வருடங்களிலும், தேவன் என்னைக் காப்பாற்றிவந்த நாட்களிலும் எனக்கு உண்டாயிருந்த ஒழுங்கு இப்பொழுது இருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
惟愿我的景况如从前的月份， 如 神保守我的日子。
3 ௩ அப்பொழுது அவர் தீபம் என் தலையின்மேல் பிரகாசித்தது; அவர் அருளின வெளிச்சத்தினால் இருளைக் கடந்துபோனேன்.
那时他的灯照在我头上； 我借他的光行过黑暗。
我愿如壮年的时候： 那时我在帐棚中， 神待我有密友之情；
全能者仍与我同在； 我的儿女都环绕我。
6 ௬ என் பாதங்களை நான் நெய்யினால் கழுவினேன்; கன்மலைகளிலிருந்து எனக்காக எண்ணெய் நதிபோல ஓடிவந்தது; அந்தச் செல்வநாட்களின் ஒழுங்கு இப்போதிருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
奶多可洗我的脚； 磐石为我出油成河。
我出到城门， 在街上设立座位；
少年人见我而回避， 老年人也起身站立；
王子都停止说话， 用手捂口；
首领静默无声， 舌头贴住上膛。
耳朵听我的，就称我有福； 眼睛看我的，便称赞我；
因我拯救哀求的困苦人 和无人帮助的孤儿。
13 ௧௩ அழிந்துபோக இருந்தவனுடைய ஆசீர்வாதம் என்மேல் வந்தது; விதவையின் இருதயத்தைக் கெம்பீரிக்கச் செய்தேன்.
将要灭亡的为我祝福； 我也使寡妇心中欢乐。
14 ௧௪ நீதியை அணிந்துகொண்டேன்; அது என் ஆடையாயிருந்தது; என் நியாயம் எனக்குச் சால்வையும் தலைப்பாகையுமாக இருந்தது.
我以公义为衣服， 以公平为外袍和冠冕。
我为瞎子的眼， 瘸子的脚。
我为穷乏人的父； 素不认识的人，我查明他的案件。
17 ௧௭ நான் அநியாயக்காரருடைய கடைவாய்ப் பற்களை உடைத்து, அவர்கள் பறித்ததை அவர்கள் பற்களிலிருந்து பிடுங்கினேன்.
我打破不义之人的牙床， 从他牙齿中夺了所抢的。
我便说：我必死在家中， 必增添我的日子，多如尘沙。
我的根长到水边； 露水终夜沾在我的枝上。
我的荣耀在身上增新； 我的弓在手中日强。
人听见我而仰望， 静默等候我的指教。
我说话之后，他们就不再说； 我的言语像雨露滴在他们身上。
23 ௨௩ மழைக்குக் காத்திருக்கிறதுபோல் எனக்குக் காத்திருந்து, பின் மாரிக்கு ஆசையுள்ளவர்கள்போல தங்கள் வாயை ஆவென்று திறந்திருந்தார்கள்.
他们仰望我如仰望雨， 又张开口如切慕春雨。
24 ௨௪ நான் அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்கும்போது, அவர்கள் துணிகரங்கொள்ளவில்லை; என் முகக்களையை மாறவைக்கவும் இல்லை.
他们不敢自信，我就向他们含笑； 他们不使我脸上的光改变。
25 ௨௫ அவர்கள் வழியில்போக எனக்கு விருப்பமாகும்போது, நான் தலைவனாய் அமர்ந்து, படைக்குள் ராஜாவைப்போலவும், துக்கித்தவர்களைத் தேற்றுகிறவனாகவும் இருந்தேன்.
我为他们选择道路，又坐首位； 我如君王在军队中居住， 又如吊丧的安慰伤心的人。
