யோபு 20
Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;
3 ௩ நிந்தித்தேன் என்று நான் கடிந்து கொள்ளப்பட்டதைக் கேட்டேன்; ஆனாலும் உணர்வினால் என் ஆவி மறுமொழி சொல்ல என்னை ஏவுகிறது.
hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.
4 ௪ துன்மார்க்கனின் கெம்பீரம் குறுகினது என்பதையும், மாயக்காரனின் சந்தோஷம் ஒரு நிமிடம்மாத்திரம் நிற்கும் என்பதையும்,
Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,
at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?
Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,
så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?
8 ௮ அவன் ஒரு கனவைப்போல் பறந்துபோய்க் காணப்படாதவனாவான்; இரவில் தோன்றும் தரிசனத்தைப்போல் பறக்கடிக்கப்படுவான்.
Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.
Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.
10 ௧0 அவனுடைய பிள்ளைகள் எளிமையானவர்களின் சகாயத்தைத் தேடுவார்கள்; அவன் பறித்ததை அவன் கைகள் திரும்பக் கொடுக்கவேண்டியதாகும்.
Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.
11 ௧௧ அவனுடைய எலும்புகள் அவனுடைய இளவயதின் பாவங்களினால் நிறைந்திருந்து, அவனுடன் மண்ணிலே படுத்துக்கொள்ளும்.
Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.
Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,
sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,
så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.
Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.
Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.
Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.
18 ௧௮ தான் பிரயாசப்பட்டுத் தேடினதை அவன் விழுங்காமல் திரும்பக் கொடுப்பான்; அவன் திரும்பக் கொடுக்கிறது அவன் செல்வத்திற்குச் சரியாயிருக்கும்; அவன் மகிழ்ச்சியில்லாதிருப்பான்.
Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.
For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;
20 ௨0 தன் வயிறு திருப்தி அடையாமல் இருந்ததினாலும், அவன் விரும்பின காரியங்களில் அவனுக்கு ஒன்றும் இருப்பதில்லை.
han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.
Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.
22 ௨௨ அவன் வேண்டுமென்கிற பரிபூரணம் அவனுக்கு வந்தபின், அவனுக்கு வேதனை உண்டாகும்; சிறுமைப்படுகிற ஒவ்வொருவருடைய கையும் அவன்மேல் வரும்.
Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.
23 ௨௩ தன் வயிற்றை நிரப்பத்தக்கது இன்னும் அவனுக்கு இருந்தாலும், அவர் அவன்மேல் தமது கோபத்தின் கடுமையை வரவழைத்து, அவன் சாப்பிடும்போது, அதை அவன்மேல் வரச்செய்வார்.
For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.
Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.
25 ௨௫ உருவின பட்டயம் அவன் சரீரத்தையும், மின்னுகிற அம்பு அவன் ஈரலையும் உருவிப்போகும்; பயங்கரங்கள் அவன்மேல் வரும்.
Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.
26 ௨௬ அவன் ஒளிக்கும் இடங்களில் காரிருள் அடங்கியிருக்கும்; அணையாத நெருப்பு அவனை எரிக்கும்; அவன் கூடாரத்தில் மீதியாயிருக்கிறவன் பாடு அநுபவிப்பான்.
Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.
Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.
28 ௨௮ வெள்ளத்தினால் அவனுடைய வீட்டின் சம்பத்துப் கரைந்து போய்விடும்; தேவனுடைய கோபம் வெள்ளம் போல் அவைகள் மேல் ஊற்றப்படும் கரைந்து போகும்.
Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.
29 ௨௯ இதுவே தேவனால் துன்மார்க்கனுக்குக் கிடைக்கும் பங்கும், அவனுடைய செய்கைக்கு தேவனால் அவனுக்கு வரும் பங்காகும்” என்றான்.
Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.
