யோபு 20
And Zophar the Naamathite answers and says:
“Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
3 ௩ நிந்தித்தேன் என்று நான் கடிந்து கொள்ளப்பட்டதைக் கேட்டேன்; ஆனாலும் உணர்வினால் என் ஆவி மறுமொழி சொல்ல என்னை ஏவுகிறது.
I hear the discipline of my shame, And the spirit of my understanding causes me to answer:
4 ௪ துன்மார்க்கனின் கெம்பீரம் குறுகினது என்பதையும், மாயக்காரனின் சந்தோஷம் ஒரு நிமிடம்மாத்திரம் நிற்கும் என்பதையும்,
Have you known this from antiquity? Since the placing of man on earth?
That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
Though his excellence goes up to the heavens, He strikes his head against a cloud—
He perishes as his own dung forever, His beholders say, Where [is] he?
8 ௮ அவன் ஒரு கனவைப்போல் பறந்துபோய்க் காணப்படாதவனாவான்; இரவில் தோன்றும் தரிசனத்தைப்போல் பறக்கடிக்கப்படுவான்.
He flees as a dream, and they do not find him, And he is driven away as a vision of the night,
The eye has not seen him, and does not add. And his place does not behold him again.
10 ௧0 அவனுடைய பிள்ளைகள் எளிமையானவர்களின் சகாயத்தைத் தேடுவார்கள்; அவன் பறித்ததை அவன் கைகள் திரும்பக் கொடுக்கவேண்டியதாகும்.
His sons oppress the poor, And his hands give back his wealth.
11 ௧௧ அவனுடைய எலும்புகள் அவனுடைய இளவயதின் பாவங்களினால் நிறைந்திருந்து, அவனுடன் மண்ணிலே படுத்துக்கொள்ளும்.
His bones have been full of his youth, and it lies down with him on the dust.
Though he sweetens evil in his mouth, hides it under his tongue,
has pity on it, and does not forsake it, and keeps it back in the midst of his palate,
his food is turned in his bowels, the bitterness of cobras [is] in his heart.
He has swallowed wealth, and vomits it. God drives it out from his belly.
He sucks [the] gall of cobras, the tongue of a viper slays him.
He does not look on streams, Flowing of brooks of honey and butter.
18 ௧௮ தான் பிரயாசப்பட்டுத் தேடினதை அவன் விழுங்காமல் திரும்பக் கொடுப்பான்; அவன் திரும்பக் கொடுக்கிறது அவன் செல்வத்திற்குச் சரியாயிருக்கும்; அவன் மகிழ்ச்சியில்லாதிருப்பான்.
He is giving back [what] he labored for, and does not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he does not exult.
For he oppressed—he forsook the poor, He has taken a house away violently, And he does not build it.
20 ௨0 தன் வயிறு திருப்தி அடையாமல் இருந்ததினாலும், அவன் விரும்பின காரியங்களில் அவனுக்கு ஒன்றும் இருப்பதில்லை.
For he has not known ease in his belly. With his desirable thing he does not deliver himself.
There is not a remnant to his food, Therefore his good does not stay.
22 ௨௨ அவன் வேண்டுமென்கிற பரிபூரணம் அவனுக்கு வந்தபின், அவனுக்கு வேதனை உண்டாகும்; சிறுமைப்படுகிற ஒவ்வொருவருடைய கையும் அவன்மேல் வரும்.
In the fullness of his sufficiency he is constricted. Every perverse hand meets him.
23 ௨௩ தன் வயிற்றை நிரப்பத்தக்கது இன்னும் அவனுக்கு இருந்தாலும், அவர் அவன்மேல் தமது கோபத்தின் கடுமையை வரவழைத்து, அவன் சாப்பிடும்போது, அதை அவன்மேல் வரச்செய்வார்.
It comes to pass, at the filling of his belly, He sends forth against him The fierceness of His anger, Indeed, He rains on him in his eating.
He flees from an iron weapon, A bow of bronze passes through him.
25 ௨௫ உருவின பட்டயம் அவன் சரீரத்தையும், மின்னுகிற அம்பு அவன் ஈரலையும் உருவிப்போகும்; பயங்கரங்கள் அவன்மேல் வரும்.
One has drawn, And it comes out from the body, And a glittering weapon proceeds from his gall. Terrors [are] on him.
26 ௨௬ அவன் ஒளிக்கும் இடங்களில் காரிருள் அடங்கியிருக்கும்; அணையாத நெருப்பு அவனை எரிக்கும்; அவன் கூடாரத்தில் மீதியாயிருக்கிறவன் பாடு அநுபவிப்பான்.
All darkness is hid for his treasures, A fire not blown consumes him, The remnant is broken in his tent.
The heavens reveal his iniquity, And earth is raising itself against him.
28 ௨௮ வெள்ளத்தினால் அவனுடைய வீட்டின் சம்பத்துப் கரைந்து போய்விடும்; தேவனுடைய கோபம் வெள்ளம் போல் அவைகள் மேல் ஊற்றப்படும் கரைந்து போகும்.
The increase of his house is removed, Poured forth in a day of His anger.
29 ௨௯ இதுவே தேவனால் துன்மார்க்கனுக்குக் கிடைக்கும் பங்கும், அவனுடைய செய்கைக்கு தேவனால் அவனுக்கு வரும் பங்காகும்” என்றான்.
This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.”
