யோபு 17
Mi aliento está corrompido, mis días son cortados, y me está aparejado el sepulcro.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Pon ahora, dame fianzas contigo; ¿quién tocará ahora mi mano?
Porque a éstos has tú escondido su corazón de entendimiento; por tanto, no los ensalzarás.
El que denuncia lisonjas a su prójimo, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido como tamboril.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
El justo retendrá su carrera, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Pero volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los designios de mi corazón.
Me pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa; en las tinieblas hice mi cama. (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; a los gusanos: Mi madre y mi hermano.
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?
