யோபு 17
MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
