யோபு 17
Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?
Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.
Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.
Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.
Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;
men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.
Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.
Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!
Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie, (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,
hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?
