யோபு 17
Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
se ormai dico al sepolcro “tu sei mio padre” e ai vermi: “siete mia madre e mia sorella”,
dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
