யோபு 17
My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
