யோபு 17
My breath is exhausted; My days are at an end; The grave is ready for me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Are not revilers before me? And doth not my eye dwell upon their provocations?
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Give a pledge, I pray thee; be thou a surety for me with thee; Who is he that will strike hands with me?
Behold, thou hast blinded their understanding; Therefore thou wilt not suffer them to prevail.
He who delivereth up his friends as a prey, —The eyes of his children shall fail.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
He made me the by-word of the people; Yea, I have become their abhorrence.
My eye therefore is dim with sorrow, And all my limbs are as a shadow.
Upright men will be astonished at this, And the innocent will rouse themselves against the wicked.
The righteous will also hold on his way, And he that hath clean hands will gather strength.
But as for you all, return, I pray! I find not yet among you one wise man.
My days are at an end; My plans are broken off; Even the treasures of my heart.
Night hath become day to me; The light bordereth on darkness.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
Yea, I look to the grave as my home; I have made my bed in darkness. (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
I say to the pit, Thou art my father! And to the worm, My mother! and, My sister!
Where then is my hope? Yea, my hope, who shall see it?
