யோபு 17
My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
