யோபு 17
My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
He that betrayeth friends for a prey — even the eyes of his children shall fail.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
If I wait, Sheol is my house; I spread my bed in the darkness: (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
