யோபு 17
“My spirit is broken; my days are extinguished; the grave awaits me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Surely mockers surround me, and my eyes must gaze at their rebellion.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Give me, I pray, the pledge You demand. Who else will be my guarantor?
You have closed their minds to understanding; therefore You will not exalt them.
If a man denounces his friends for a price, the eyes of his children will fail.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
He has made me a byword among the people, a man in whose face they spit.
My eyes have grown dim with grief, and my whole body is but a shadow.
The upright are appalled at this, and the innocent are stirred against the godless.
Yet a righteous one holds to his way, and the one with clean hands grows stronger.
But come back and try again, all of you. For I will not find a wise man among you.
My days have passed; my plans are broken off— even the desires of my heart.
They have turned night into day, making light seem near in the face of darkness.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
If I look for Sheol as my home, if I spread out my bed in darkness, (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
and say to corruption, ‘You are my father,’ and to the worm, ‘My mother,’ or ‘My sister,’
where then is my hope? Who can see any hope for me?
