யோபு 15
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Doth a wise man answer [with] vain knowledge? And fill [with] an east wind his belly?
To reason with a word not useful? And speeches — no profit in them?
Yea, thou dost make reverence void, And dost diminish meditation before God.
5 ௫ உம்முடைய வாய் உம்முடைய அக்கிரமத்தைச் சொல்லிக்காட்டுகிறது; நீர் தந்திரமுள்ளவர்களின் சொல்லைத் தெரிந்துகொண்டீர்.
For thy mouth teacheth thine iniquity, And thou chooseth the tongue of the subtile.
6 ௬ நான் அல்ல, உம்முடைய வாயே உம்மைக் குற்றவாளி என்று முடிவு செய்கிறது; உம்முடைய உதடுகளே உமக்கு விரோதமாகச் சாட்சியிடுகிறது.
Thy mouth declareth thee wicked, and not I, And thy lips testify against thee.
The first man art thou born? And before the heights wast thou formed?
Of the secret counsel of God dost thou hear? And withdrawest thou unto thee wisdom?
9 ௯ நாங்கள் அறியாத எந்தக் காரியத்தை நீர் அறிந்திருக்கிறீர்? எங்களுக்கு விளங்காத எந்தக் காரியமாவது உமக்கு விளங்கியிருக்கிறதோ?
What hast thou known, and we know not? Understandest thou — and it is not with us?
Both the gray-headed And the very aged [are] among us — Greater than thy father [in] days.
11 ௧௧ தேவன் அருளிய ஆறுதல்களும், உம்முடன் சொல்லப்படுகிற மென்மையான பேச்சும் உமக்கு இழிவான காரியமாயிருக்கிறதோ?
Too few for thee are the comforts of God? And a gentle word [is] with thee,
What — doth thine heart take thee away? And what — are thine eyes high?
13 ௧௩ தேவனுக்கு விரோதமாக உம்முடைய ஆவியை எழுப்பி உம்முடைய வாயிலிருந்து வசனங்களைப் புறப்படச்செய்கிறீர்.
For thou turnest against God thy spirit? And hast brought out words from thy mouth:
14 ௧௪ மனிதனானவன் பரிசுத்தமாயிருக்கிறதற்கும், பெண்ணிடத்தில் பிறந்தவன் நீதிமானாயிருக்கிறதற்கும், அவன் எம்மாத்திரம்?
What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?
15 ௧௫ இதோ, தம்முடைய பரிசுத்தவான்களையும் அவர் நம்புகிறதில்லை; வானங்களும் அவர் பார்வைக்குச் சுத்தமானவைகள் அல்ல.
Lo, in His holy ones He putteth no credence, And the heavens have not been pure in His eyes.
16 ௧௬ அநியாயத்தைத் தண்ணீரைப்போலக் குடிக்கிற மனிதன் எத்தனை அதிகமாக அருவருப்பும் அசுத்தமுமாயிருக்கிறான்?
Also — surely abominable and filthy Is man drinking as water perverseness.
I shew thee — hearken to me — And this I have seen and declare:
Which the wise declare — And have not hid — from their fathers.
To them alone was the land given, And a stranger passed not over into their midst:
20 ௨0 துன்மார்க்கன் உயிரோடிருக்கிற நாளெல்லாம் துன்பத்தால் வாதிக்கப்படுகிறான்; பலவந்தம் செய்கிறவனுக்கு அவனுடைய வருடங்களின் எண்ணிக்கை மறைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
'All days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.
21 ௨௧ பயங்கரமான சத்தம் அவனுடைய காதுகளில் தொனிக்கிறது; அவன் சமாதானமாயிருக்கும்போது பாழாக்குகிறவன் அவன்மேல் வருவான்.
A fearful voice [is] in his ears, In peace doth a destroyer come to him.
22 ௨௨ இருளிலிருந்து திரும்பிவர அவனுக்கு நம்பிக்கையில்லாமல், ஒளிந்திருக்கிறவர்களின் பட்டயத்திற்கு அவன் பயப்படுகிறான்.
He believeth not to return from darkness, And watched [is] he for the sword.
23 ௨௩ அப்பம் எங்கே கிடைக்கும் என்று அவன் அலைந்து திரிகிறான்; இருளானநாள் தனக்குச் சமீபித்திருக்கிறதை அறிவான்.
He is wandering for bread — 'Where [is] it?' He hath known that ready at his hand Is a day of darkness.
Terrify him do adversity and distress, They prevail over him As a king ready for a boaster.
For he stretched out against God his hand, And against the Mighty he maketh himself mighty.
He runneth unto Him with a neck, With thick bosses of his shields.
For he hath covered his face with his fat, And maketh vigour over [his] confidence.
And he inhabiteth cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.
29 ௨௯ அவன் செல்வந்தனாவதுமில்லை, அவனுடைய செல்வம் நிலைப்பதுமில்லை; அப்படிப்பட்டவர்களின் செல்வம் பூமியில் நீடித்திருப்பதில்லை.
He is not rich, nor doth his wealth rise, Nor doth he stretch out on earth their continuance.
30 ௩0 இருளுக்கு அவன் தப்புவதில்லை; நெருப்புத்தணல் அவனுடைய கிளையைக் காய்ந்துபோகச் செய்யும்; அவருடைய வாயின் சுவாசத்தால் அற்றுப்போவான்;
He turneth not aside from darkness, His tender branch doth a flame dry up, And he turneth aside at the breath of His mouth!
Let him not put credence in vanity, He hath been deceived, For vanity is his recompence.
32 ௩௨ அது அவனுடைய நாள் வருமுன்னே அவனுக்குப் பூரணமாகப் பலிக்கும்; அவனுடைய செடிகள் பச்சையாக இருப்பதில்லை.
Not in his day is it completed, And his bending branch is not green.
33 ௩௩ பிஞ்சுகள் உதிர்ந்துபோகிற திராட்சைச்செடியைப்போலவும், பூக்கள் உதிர்ந்து போகிற ஒலிவமரத்தைப் போலவும் அவன் இருப்பான்.
He shaketh off as a vine his unripe fruit, And casteth off as an olive his blossom.
For the company of the profane [is] gloomy, And fire hath consumed tents of bribery.
35 ௩௫ அப்படிப்பட்டவன் அநியாயத்தைக் கர்ப்பந்தரித்து அக்கிரமத்தைப் பெறுகிறான்; அவர்கள் கர்ப்பம் மாயையைப் பிறப்பிக்கும்” என்றான்.
To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart doth prepare deceit.
