யோபு 13
He aquí que todas estas cosas han visto mis ojos, y oído y entendido para sí mis oídos.
Como vosotros lo sabéis, lo sé yo: no soy menos que vosotros.
Mas yo hablaría con el Todopoderoso, y querría disputar con Dios.
Que ciertamente vosotros sois componedores de mentira, todos vosotros sois médicos de nada.
Ojalá callando callarais del todo, porque os fuera en lugar de sabiduría.
Oíd pues ahora mi disputa, y estád atentos a los argumentos de mis labios.
¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿habéis de hablar por él engaño?
¿Habéis vosotros de hacerle honra? ¿habéis de pleitear vosotros por Dios?
9 ௯ அவர் உங்களை ஆராய்ந்துபார்த்தால் அது உங்களுக்கு நலமாயிருக்குமோ? மனிதனைக் கேலி செய்கிறதுபோல அவரைக் கேலி செய்வீர்களோ?
¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Burlaros heis con él, como quien se burla con algún hombre?
El arguyendo os argüirá duramente, si en lo secreto le hicieseis tal honra.
Ciertamente su alteza os había de espantar, y su pavor había de caer sobre vosotros.
12 ௧௨ உங்கள் பெயரை நினைக்கச்செய்யும் அடையாளங்கள் சாம்பலுக்கு இணையானது; உங்கள் மேட்டிமைகள் சேற்றுக்குவியல்களுக்குச் சமானம்.
Vuestras memorias serán comparadas a la ceniza, y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.
Escuchádme, y hablaré yo, y véngame después lo que viniere.
¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, y pondré mi alma en mi palma?
15 ௧௫ அவர் என்னைக் கொன்றுபோட்டாலும், அவர்மேல் நம்பிக்கையாயிருப்பேன்; ஆனாலும் என் வழிகளை அவருக்கு முன்பாக நிரூபிப்பேன்.
Aun cuando me matare, en él esperaré: empero mis caminos defenderé delante de él.
Y él también me será salud, porque no entrará en su presencia el impío.
Oíd con atención mi razón, y mi denunciación con vuestros oídos.
He aquí ahora, que si yo me apercibiere a juicio, yo sé que seré justificado.
¿Quién es el que pleiteará conmigo? porque si ahora callase, me moriría.
20 ௨0 இரண்டு காரியங்களை மாத்திரம் எனக்குச் செய்யாதிருப்பீராக; அப்பொழுது உமது முகத்திற்கு முன்பாக ஒளித்துக்கொள்ளாதிருப்பேன்.
A lo menos dos cosas no hagas conmigo, y entonces no me esconderé de tu rostro.
Aparta de mí tu mano, y no me asombre tu terror:
Y llama, y yo responderé: o yo hablaré, y respóndeme tú:
¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Házme entender mi prevaricación y mi pecado.
¿Por qué escondes tu rostro, y me cuentas por tu enemigo?
¿A la hoja arrebatada del aire has de quebrantar? ¿y a una arista seca has de perseguir?
26 ௨௬ மகா கசப்பான முடிவுகளை என்பேரில் எழுதுகிறீர்; என் சிறுவயதின் அக்கிரமங்களை எனக்குப் பலிக்கச்செய்கிறீர்.
¿Por qué escribes contra mí amarguras, y me haces cargo de los pecados de mi mocedad;
27 ௨௭ என் கால்களைத் தொழுவத்தில் கட்டிப்போட்டு, என் வழிகளையெல்லாம் காவல்செய்கிறீர்; என் கால் தடங்களில் அடையாளத்தைப் போடுகிறீர்.
Y pones mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, imprimiéndolo a las raíces de mis pies?
Siendo el hombre como carcoma que se envejece: y como vestido que se come de polilla.
