யோபு 13
Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:
Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.
But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.
For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!
Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!
Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —
Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:
Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?
9 ௯ அவர் உங்களை ஆராய்ந்துபார்த்தால் அது உங்களுக்கு நலமாயிருக்குமோ? மனிதனைக் கேலி செய்கிறதுபோல அவரைக் கேலி செய்வீர்களோ?
Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?
He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.
Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?
12 ௧௨ உங்கள் பெயரை நினைக்கச்செய்யும் அடையாளங்கள் சாம்பலுக்கு இணையானது; உங்கள் மேட்டிமைகள் சேற்றுக்குவியல்களுக்குச் சமானம்.
Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?
Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.
In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:
15 ௧௫ அவர் என்னைக் கொன்றுபோட்டாலும், அவர்மேல் நம்பிக்கையாயிருப்பேன்; ஆனாலும் என் வழிகளை அவருக்கு முன்பாக நிரூபிப்பேன்.
Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:
Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.
Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.
Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.
Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!
20 ௨0 இரண்டு காரியங்களை மாத்திரம் எனக்குச் செய்யாதிருப்பீராக; அப்பொழுது உமது முகத்திற்கு முன்பாக ஒளித்துக்கொள்ளாதிருப்பேன்.
Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —
Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!
Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.
How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!
Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?
A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?
26 ௨௬ மகா கசப்பான முடிவுகளை என்பேரில் எழுதுகிறீர்; என் சிறுவயதின் அக்கிரமங்களை எனக்குப் பலிக்கச்செய்கிறீர்.
For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;
27 ௨௭ என் கால்களைத் தொழுவத்தில் கட்டிப்போட்டு, என் வழிகளையெல்லாம் காவல்செய்கிறீர்; என் கால் தடங்களில் அடையாளத்தைப் போடுகிறீர்.
And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;
And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.
