எபிரேயர் 4
1 ௧ ஆகவே, அவருடைய இளைப்பாறுதலில் பிரவேசிப்பதற்குத் தகுந்த வாக்குத்தத்தம் நமக்கு உண்டாயிருக்க, உங்களில் ஒருவனும் அதை அடையாமல் பின்வாங்கிப்போனவனாக இல்லாமலிருக்கக் கவனமாக இருப்போம்.
[The Israelites did not enter the place where they would rest]. But [God] has still promised us that we can enter the place of resting [in heaven eternally]. So we must beware [of the possibility] that [God] may consider that some of you have failed to enter the [place of] resting [eternally as the Israelites did not enter the place where they would rest].
2 ௨ ஏனென்றால், நற்செய்தி அவர்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டதுபோல நமக்கும் அறிவிக்கப்பட்டது; கேட்டவர்கள் விசுவாசம் இல்லாமல் கேட்டதினால், அவர்கள் கேட்ட வசனம் அவர்களுக்குப் பயனுள்ளதாக இருக்கவில்லை.
We have heard the message [about Christ], just like [the Israelites] heard [what God promised]. But [just like] the message did not benefit [most of] those who heard it because they did not believe it as [Joshua and Caleb did, it] will not [benefit us eternally if we do not keep believing it].
3 ௩ விசுவாசித்த நாமோ அந்த இளைப்பாறுதலில் நுழைகிறோம்; விசுவாசியாதவர்களைக் குறித்து தேவன்: இவர்கள் என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் நுழையமாட்டார்கள் என்று என்னுடைய கோபத்திலே ஆணையிட்டேன் என்றார். அவருடைய செயல்கள் உலகம் தோன்றிய காலத்திலேயே முடிந்திருந்தும் இப்படிச் சொன்னார்.
We who have believed [in Christ] are able to enter the place of resting [eternally. We know there is a place where we will rest eternally] because God said, Because I was angry with them, I solemnly declared, “They will not enter [the land where] I would let them rest.” [God said that] even though he ceased his work [of creating things] after he created the world.
4 ௪ ஏனென்றால், தேவன் தம்முடைய செயல்களையெல்லாம் முடித்து ஏழாம் நாளிலே ஓய்ந்திருந்தார் என்று ஏழாம்நாளைக்குறித்து ஒரு இடத்தில் சொல்லியிருக்கிறார்.
What someone wrote somewhere [in the Scriptures] about the seventh day [after he had spent six days creating the world], supports that: Then, on the seventh day, God rested from his work [of creating everything].
5 ௫ அன்றியும், அவர்கள் என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் நுழையமாட்டார்கள் என்றும் அந்த இடத்திலேதானே சொல்லியிருக்கிறார்.
But note again what God said about the Israelites [in the] passage that I quoted previously: They will not enter [the land where] I would let them rest.
6 ௬ எனவே, சிலர் அதில் பிரவேசிப்பது இன்னும் வரப்போகிற காரியமாக இருக்கிறதினாலும், நற்செய்தியை முதலாவது கேட்டவர்கள் கீழ்ப்படியாததினாலே அதில் நுழையாமல்போனதினாலும்,
Some people experience entering that [place of resting eternally. But] those [Israelites] who first had the good message preached to them {first heard the good message} [about what God promised them] did not enter [that place of resting], because they refused to believe [God].
7 ௭ இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களானால் உங்களுடைய இருதயங்களைக் கடினப்படுத்தாமல் இருங்கள் என்று நீண்டகாலத்திற்குப்பின்பு தாவீதின் சங்கீதத்திலே சொல்லியிருக்கிறபடி, இன்று என்று சொல்வதினாலே பின்னும் ஒரு நாளைக் குறித்திருக்கிறார்.
[But God] appointed another time [when we may enter that place of resting]. That time is now! [We know that is true because] much later than when [the Israelites rebelled against God in the desert], he caused [King] David to write what I have already quoted, Now, when you understand what God is saying [to you], do not stubbornly disobey him.
8 ௮ யோசுவா அவர்களை இளைப்பாறுதலுக்குள் நடத்தியிருந்தால், பின்பு அவர் மற்றொரு நாளைக்குறித்துச் சொல்லியிருக்கமாட்டாரே.
If Joshua had led the Israelites to enter the place of resting, God would not have spoken later about another [time when we could rest] [MET]. [So we know God was speaking about another time when some people would enter that place of resting eternally].
So, just like [God rested on] the seventh day [after he finished making everything], there remains a time when God’s people will rest eternally.
10 ௧0 ஏனென்றால், அவருடைய இளைப்பாறுதலில் நுழைந்தவன், தேவன் தம்முடைய செயல்களை முடித்து ஓய்ந்ததுபோல, தானும் தன் செயல்களை முடித்து ஓய்ந்திருப்பான்.
Specifically, whoever enters God’s place of resting has ceased doing things [to gain God’s favor], just like God ceased doing his work [of creating everything].
11 ௧௧ எனவே, இந்த மாதிரியின்படி ஒருவனும் கீழ்ப்படியாமையினாலே விழுந்துபோகாமல் இருக்க, நாம் இந்த இளைப்பாறுதலில் நுழைய கவனமாக இருப்போம்.
God severely punished the [Israelites because they disbelieved his message]. So we must strive to experience entering that [place of] resting [eternally], in order that he will not severely punish any of us for not believing [his message].
12 ௧௨ தேவனுடைய வார்த்தையானது ஜீவனும் வல்லமையும் உள்ளதாகவும், இரண்டு பக்கமும் கூர்மையான எல்லாப் பட்டயத்தையும்விட கூர்மையானதாகவும், ஆத்துமாவையும், ஆவியையும், கணுக்களையும் ஊனையும் பிரிக்க உருவக் குத்துகிறதாகவும், இருதயத்தின் நினைவுகளையும் யோசனைகளையும் பகுத்தறிகிறதாகவும் இருக்கிறது.
[Beware of being insincere about doing this], because the message God [has given us] very powerfully penetrates our thinking more than a two-edged sword [penetrates flesh] [MET]. It penetrates [deeply] into our souls and spirits, as [a sharp sword can penetrate] into our joints and marrow. That [is, by his message God] [PRS] discerns all that we think about, and he discerns all that we desire [to do] [MTY] (OR, [His message] exposes [to us] all our thoughts and all our desires).
13 ௧௩ அவருடைய பார்வைக்கு மறைவான படைப்பு ஒன்றும் இல்லை; எல்லாம் அவருடைய கண்களுக்குமுன்பாக மறைக்கப்படாததாகவும், வெளிப்படையாகவும் இருக்கிறது, அவருக்கே நாம் கணக்கு ஒப்புவிக்கவேண்டும்.
God knows everything about everyone. Everything is completely exposed [DOU] to him, [and he is] the one [SYN] who will say whether he approves of what we have done.
14 ௧௪ வானங்களின்வழியாகப் பரலோகத்திற்குப்போன தேவகுமாரனாகிய இயேசு என்னும் மகா பிரதான ஆசாரியர் நமக்கு இருக்கிறதினால், நாம் பண்ணின அறிக்கையை உறுதியாகப் பற்றிக்கொண்டிருப்போம்.
We have a great Supreme Priest who ascended through the heavens [when he returned to God’s presence]. He is Jesus, (God’s Son/the man who is also God). So let us firmly profess [what we believe about him].
15 ௧௫ நம்முடைய பலவீனங்களைக்குறித்துப் பரிதாபப்படமுடியாத பிரதான ஆசாரியர் நமக்கு இல்லாமல், எல்லாவிதத்திலும் நம்மைப்போல சோதிக்கப்பட்டும், பாவம் இல்லாதவராக இருக்கிற பிரதான ஆசாரியரே நமக்கு இருக்கிறார்.
Our Supreme Priest can indeed [LIT] compassionately deal with us who tend to sin easily, because he also was tempted [to sin] in every way that we are [tempted to sin], and yet he did not sin.
16 ௧௬ எனவே, நாம் இரக்கத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளவும், சரியான நேரத்தில் உதவிசெய்யும் கிருபையை அடையவும், தைரியமாகக் கிருபையின் சிங்காசனத்திடம் சேருவோம்.
So, let us come boldly to [Christ] [MTY], who rules [MET] [from heaven] and does for us what we do not deserve, in order that we might experience [his acting] mercifully [toward us], and in order that we might experience his helping us in a kind way whenever we need [help].
