எபிரேயர் 3
1 ௧ இப்படியிருக்க, பரலோக அழைப்புக்குப் பங்குள்ளவர்களாகிய பரிசுத்த சகோதரர்களே, நாம் அறிக்கைபண்ணுகிற அப்போஸ்தலர்களும் பிரதான ஆசாரியருமாக இருக்கிற கிறிஸ்து இயேசுவைக் கவனித்துப்பாருங்கள்;
My fellow believers, [God] has set you apart and has chosen you, just like he chose me. So consider Jesus. [He is God’s] messenger to us. He is also the Supreme Priest whom we say we believe in.
2 ௨ மோசே தேவனுடைய வீட்டில் எல்லாவற்றிலும் உண்மையுள்ளவனாக இருந்ததுபோல இவரும் தம்மை நியமித்தவருக்கு உண்மையுள்ளவராக இருந்தார்.
He faithfully [served God], who appointed him, just like Moses faithfully [served] God’s people [MTY].
3 ௩ வீட்டைக் கட்டுகிறவன் வீட்டைவிட அதிக கனத்திற்குரியவனாக இருக்கிறான்; அதுபோல மோசேயைவிட இவர் அதிக மகிமைக்குத் தகுதியானவராக இருக்கிறார்.
Just like every house is made by someone {as someone makes every house}, Jesus made everything, and he is God/Divine. So God has considered that Jesus is worthy [that people honor] him more than they honor Moses, just like the one who builds a house deserves that people honor him more than they should honor the house [he built].
5 ௫ சொல்லப்படப்போகிற காரியங்களுக்குச் சாட்சியாக, மோசே பணிவிடைக்காரனாக, தேவனுடைய வீட்டில் எல்லாவற்றிலும் உண்மையுள்ளவனாக இருந்தான்.
Moses very faithfully [served God as he] ([helped/cared for]) [MET] God’s people, just like a servant [faithfully serves his master]. The result was that Moses testified about what Jesus would say later.
6 ௬ கிறிஸ்துவோ தேவனுடைய வீட்டில் அதிகாரமுள்ள மகனாக உண்மையுள்ளவராக இருக்கிறார்; நம்பிக்கையினாலே உண்டாகும் தைரியத்தையும் மேன்மைபாராட்டலையும் முடிவுவரைக்கும் உறுதியாகப் பற்றிக்கொண்டிருப்போம் என்றால், நாமே அவருடைய வீடாக இருப்போம்.
But Christ [faithfully serves God as he] ([helps/cares for]) his own people [MTY, MET], just like a [son helps/cares for his own family]. And we are God’s people [MTY] if we continue to confidently [believe in Christ] and if we continue to confidently wait for [what God will do for us].
The Holy Spirit [caused the Psalmist to write these words in the Scriptures to the Israelites]: Now, when you [(pl)] hear God speaking to you [MTY],
8 ௮ வனாந்திரத்திலே கோபமூட்டினபோதும், சோதனைநாளிலும் நடந்ததுபோல, உங்களுடைய இருதயங்களைக் கடினப்படுத்தாமல் இருங்கள்.
do not stubbornly ([disobey/refuse to] obey [him]) [IDM], [as your Jewish ancestors stubbornly disobeyed him] when they rebelled against [him] in the desert. [At that time, God said to your ancestors], “They tried to determine how many [things that displeased me they could do] in the desert [without me punishing them].
9 ௯ அங்கே உங்களுடைய முற்பிதாக்கள் என்னைச் சோதித்து, என்னைப் பரீட்சைபார்த்து, நாற்பது வருடகாலங்கள் என் செய்கைகளைப் பார்த்தார்கள்.
Your ancestors repeatedly tested [whether I would be patient with them, even though] for 40 years they saw all the amazing things I did.
10 ௧0 எனவே, நான் அந்த வம்சத்தாரை வெறுத்து, அவர்கள் எப்பொழுதும் வழுவிப்போகிற இருதயமுள்ள மக்களென்றும், என்னுடைய வழிகளைத் தெரியாதவர்களென்றும் சொல்லி;
So, I became disgusted with those people who saw those things, and I said [about them], ‘They are constantly disloyal to me, and they do not understand how I [wanted them] to conduct their lives.’
11 ௧௧ என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் அவர்கள் பிரவேசிக்கமாட்டார்கள் என்று என்னுடைய கோபத்திலே ஆணையிட்டேன் என்றார்.
As a result, because I was angry with them, I solemnly declared, ‘They will not enter [the land of Canaan] where I would let them rest [MTY]!’”
12 ௧௨ சகோதரர்களே, ஜீவனுள்ள தேவனைவிட்டு விலகுவதற்கான அவிசுவாசமுள்ள பொல்லாத இருதயம் உங்களில் யாருக்கும் இல்லாதபடி நீங்கள் எச்சரிக்கையாக இருங்கள்.
So, my fellow believers, be careful that none of you is so evil that you stop trusting [in Christ]. That would cause you to reject God who is all-powerful.
13 ௧௩ உங்களில் ஒருவரும் பாவத்தின் ஏமாற்றுதலினாலே கடினப்பட்டுப்போகாமல் இருக்க, இன்று என்று சொல்லப்படும் நாள்வரை ஒவ்வொருநாளும் ஒருவருக்கொருவர் புத்திசொல்லுங்கள்.
Instead, each of you must encourage each other every day, while [you still have] the opportunity [IDM], in order that none of you may stubbornly [reject God] by [letting others] deceive you (OR, as you deceive yourselves), [with the result that] you [(sg)] sin [PRS].
14 ௧௪ நாம் ஆரம்பத்திலே கொண்ட நம்பிக்கையை முடிவுவரைக்கும் உறுதியாகப் பிடித்துக்கொண்டிருப்போமானால், கிறிஸ்துவிடம் பங்குள்ளவர்களாக இருப்போம்.
[We must encourage one another], because we [(inc)] benefit from [all] Christ [has done] only if we firmly keep trusting [in him] from the time when we first confidently [trusted in him] until [the time when] we die [EUP].
15 ௧௫ இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களானால், கோபமூட்டுதலில் நடந்ததுபோல உங்களுடைய இருதயங்களைக் கடினப்படுத்தாமல் இருங்கள் என்று சொல்லியிருக்கிறதே.
[We can do this] by paying attention to [what the Psalmist wrote in that Scripture passage in which] God said, Now, when you hear me speaking [to you(pl)] [MTY], do not stubbornly disobey me as [your ancestors stubbornly disobeyed me] when they rebelled [against me].
16 ௧௬ கேட்டவர்களில் கோபமூட்டினவர்கள் யார்? மோசேயினால் எகிப்திலிருந்து புறப்பட்ட எல்லோரும் அப்படிச் செய்தார்களல்லவா?
([You must keep trusting in God] because you must remember who it was who rebelled against God although they heard him speaking to them./Do you remember who it was who rebelled against God although they heard [him speaking to them]?) [RHQ] It was people who had certainly experienced [LIT] God’s power. It was all those people whom Moses led miraculously out of Egypt. [RHQ]
17 ௧௭ மேலும், அவர் நாற்பது வருடங்களாக யாரை வெறுத்தார்? பாவம் செய்தவர்களைத்தானே? அவர்களுடைய மரித்த சடலங்கள் வனாந்திரத்தில் விழுந்துபோனதே.
And ([you must remember] who it was that God was disgusted with for 40 years./do you [remember] who it was that God was disgusted with for 40years?) [RHQ] It was those same people who had sinned like that, and who as a result died in the desert! [RHQ]
18 ௧௮ பின்னும், என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் பிரவேசிக்கமாட்டார்கள் என்று அவர் யாரைப்பற்றி ஆணையிட்டார்? கீழ்ப்படியாதவர்களைப்பற்றித்தானே?
And ([you must remember] about whom God solemnly declared, “They will not enter the land where I would let them rest.”/do you [remember] about whom [God] solemnly declared, “They will not enter the land where I [would let them] rest”?) [RHQ] It was those Israelites who disobeyed God.
So, from that example we [(inc)] realize that it was because they did not keep trusting [in God] that they were unable to enter [the land where they would rest].
