அப்போஸ்தலர் 5
1 ௧ அனனியா என்னும் பேருள்ள ஒருவனும், அவனுடைய மனைவியாகிய சப்பீராளும் தங்களுடைய சொத்துக்களை விற்றார்கள்.
But there was one of [the believers] whose name was Ananias, and whose wife’s name was Sapphira. He [also] sold some land.
2 ௨ தன் மனைவியின் சம்மதத்தோடு அவன் விற்ற பணத்திலே ஒரு பங்கை மறைத்துவைத்து, ஒரு பங்கைக் கொண்டுவந்து, அப்போஸ்தலர்களுடைய பாதத்திலே வைத்தான்.
He kept for himself some of the money [he had received for the land], and his wife knew that he had done that. Then he brought the rest of the money and presented it to the apostles [MTY].
3 ௩ பேதுரு அவனை நோக்கி: அனனியாவே, சொத்தை விற்றதில் ஒரு பங்கை மறைத்துவைத்து, பரிசுத்த ஆவியானவரிடத்தில் பொய்சொல்லும்படி, சாத்தான் உன் இருதயத்தை நிரப்பினதென்ன?
Then Peter said, “Ananias, you [(sg)] let Satan completely control you [MTY] so that you [(sg) tried to] deceive the Holy Spirit [and us(exc)]. (That was [terrible!/Why did you do such a terrible thing]?) [RHQ] [You] have kept for yourself some of the money you [(sg)] received for [selling] the land, [pretending that you(sg) were giving us all of it].
4 ௪ அதை விற்கும் முன்னே அது உன்னுடையதாயிருக்கவில்லையோ? அதை விற்றப்பின்பும் அதின் கிரயப்பணம் உன்னிடத்திலிருக்கவில்லையோ? நீ உன் இருதயத்திலே இப்படிப்பட்ட எண்ணம் கொண்டதென்ன? நீ மனிதனிடத்தில் இல்லை, தேவனிடத்தில் பொய்சொன்னாய் என்றான்.
Before you [(sg)] sold that land, you truly owned [RHQ] it. And after you sold it, you could [RHQ] certainly still have used the money any way you wanted [to]. So why did you [(sg) ever] think [RHQ] about doing this [wicked] thing? You were not [merely trying to] deceive us! No, [you tried to deceive] God [himself!]!”
5 ௫ அனனியா இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டவுடனே, கீழே விழுந்து மரித்துப்போனான். இவைகளைக் கேள்விப்பட்ட எல்லோருக்கும் மிகுந்த பயமுண்டானது.
When Ananias heard that, [immediately] he fell down dead. So all [who were there] who heard [about Ananias’ death] became terrified [PRS].
Some young men came in, wrapped his [body in a sheet], and carried it out [and] buried it.
About three hours later, his wife came in, [but] she did not know what had happened.
8 ௮ பேதுரு அவளை நோக்கி: நிலத்தை இவ்வளவிற்குத்தான் விற்றீர்களா என்று எனக்குச் சொல் என்றான். அவள்: ஆம், இவ்வளவிற்குத்தான் என்றாள்.
[As] Peter [showed her the money] that [Ananias had brought], he asked her, “Tell me, is this the amount [of money you two received for] the land you sold?” She said, “Yes, that’s [what we(exc) received].”
9 ௯ பேதுரு அவளை நோக்கி: கர்த்தருடைய ஆவியைச் சோதிக்கிறதற்கு நீங்கள் ஒருமனப்பட்டதென்ன? இதோ, உன் கணவனை அடக்கம்பண்ணினவர்களுடைய கால்கள் வாசற்படியிலே வந்திருக்கிறது, உன்னையும் வெளியே கொண்டுபோவார்கள் என்றான்.
So Peter said to her, “[You both did a terrible thing!] You two agreed [RHQ] to try to determine if you could do that without the Spirit of the Lord [God] revealing [to anyone that you two tried to deceive them!] Listen! [Do you(sg) hear the] footsteps [SYN] of the men who buried your husband? They are right outside this door, and they will carry your [corpse] out [to bury it, too]!”
10 ௧0 உடனே அவள் அவனுடைய பாதத்தில் விழுந்து மரித்துப்போனாள். வாலிபர்கள் உள்ளே வந்து, அவள் மரித்துப்போனதைக் கண்டு அவளை வெளியே எடுத்துக்கொண்டுபோய், அவளுடைய கணவனருகே அடக்கம்பண்ணினார்கள்.
Immediately Sapphira fell down dead at Peter’s feet. Then the young men came in. When they saw that she was dead, they carried her [body] out and buried it beside her husband’s [body].
So all the believers [in Jerusalem] became greatly frightened [PRS] [because of what God had done to Ananias and Sapphira. And] all [the others] who heard [people tell about] those things also [became greatly frightened].
12 ௧௨ அப்போஸ்தலர்களுடைய கைகளினாலே அநேக அடையாளங்களும் அற்புதங்களும் மக்களுக்குள்ளே செய்யப்பட்டது. சபையாரெல்லோரும் ஒருமனப்பட்டு சாலொமோனுடைய மண்டபத்தில் கூடியிருந்தார்கள்.
[God was enabling] the apostles to do many amazing miracles among the people. All the believers were meeting together regularly [in the temple courtyard] at [the place called] Solomon’s Porch.
All of the other people [who had not yet believed in Jesus] were afraid to associate with the believers, [because they knew that if they did anything evil, God would punish them, as well as revealing it to the believers]. However, those people continued to greatly respect the believers.
14 ௧௪ அநேக ஆண்களும், பெண்களும் விசுவாசமுள்ளவர்களாகி கர்த்தரிடத்தில் அதிகமதிகமாகச் சேர்க்கப்பட்டார்கள்.
Many more men and women started believing in the Lord [Jesus], and they joined the [group of] believers.
15 ௧௫ சுகவீனமானவர்களைப் படுக்கைகளின்மேலும் கட்டில்களின்மேலும் கிடத்தி, பேதுரு நடந்துபோகும்போது அவனுடைய நிழலாவது அவர்களில் சிலர்மேல் படும்படிக்கு, அவர்களை வெளியே வீதிகளில் கொண்டுவந்து வைத்தார்கள்.
[The apostles were doing amazing miracles], so [people] were bringing those who were sick into the streets, and laying them on stretchers and mats, in order that [when] Peter came by [he would touch them, or] at least his shadow might fall upon some of them [and heal them].
16 ௧௬ சுற்றுப்பட்டணங்களிலுமிருந்து திரளான மக்கள் சுகவீனமானவர்களையும் அசுத்தஆவிகளால் துன்புறுத்தப்பட்டவர்களையும் எருசலேமுக்குக் கொண்டுவந்தார்கள்; அவர்களெல்லோரும் குணமாக்கப்பட்டார்கள்.
Crowds of people were also coming [to the apostles] from the towns near Jerusalem. They were bringing their sick [relatives/friends] and those who were being tormented/troubled by evil spirits {whom evil spirits were tormenting/troubling}, and [God] healed all of them.
17 ௧௭ அப்பொழுது பிரதான ஆசாரியனும் அவனுடனே இருந்த சதுசேய சமயத்தினர் அனைவரும் எழும்பி, பொறாமையினால் நிறைந்து,
Then the high priest and all who were with him, who were members of the [local] Sadducee [sect in Jerusalem], became very jealous [of the apostles, because many people were accepting the apostles’ message].
So they commanded the Temple guards to seize the apostles and put them in the public jail.
[The guards did that], but during the night an angel from the Lord [God] opened the jail doors and brought the apostles outside! [The guards were not aware of what the angel had done].
20 ௨0 நீங்கள் போய், தேவாலயத்திலே நின்று, இந்த ஜீவனுள்ள வார்த்தைகள் எல்லாவற்றையும் மக்களுக்குச் சொல்லுங்கள் என்றான்.
Then the angel said [to the apostles], “Go to the Temple [courtyard], stand there, and tell the people all about [how God can give them eternal] life!”
21 ௨௧ அவர்கள் அதைக்கேட்டு, அதிகாலமே தேவாலயத்தில் பிரவேசித்து போதகம்பண்ணினார்கள். பிரதான ஆசாரியனும் அவனுடனே இருந்தவர்களும் வந்து, ஆலோசனைச் சங்கத்தினரையும் இஸ்ரவேல் கோத்திரத்தின் மூப்பர்களெல்லோரையும் வரவழைத்து, அப்போஸ்தலர்களை அழைத்துவரும்படி சிறைச்சாலைக்கு அதிகாரிகளை அனுப்பினார்கள்.
So having heard this, about dawn they entered the Temple [courtyard] and began to teach the people again [about Jesus]. Acts 5:21b-24 Meanwhile, the high priest and those who were with him summoned the other Jewish Council members. Altogether they made up the entire Council of Israel. [After they all gathered together], they sent [guards] to the jail to bring in the apostles.
But when the guards arrived at the jail, they discovered that the apostles were not there. So they returned to the Council, and [one of] them reported,
23 ௨௩ சிறைச்சாலை மிகுந்த பத்திரமாகப் பூட்டப்பட்டிருக்கவும், காவல்காரர்கள் வெளியே கதவுகளுக்கு முன் நிற்கவும் கண்டோம்; திறந்தபொழுதோ உள்ளே ஒருவரையும் காணோம் என்று அறிவித்தார்கள்.
“We [(exc)] saw that the jail [doors] were very securely locked, and the guards were standing at the doors. But when we opened [the doors and went in to get those men], none [of them was] inside [the jail]!”
24 ௨௪ இந்தச் செய்தியை ஆசாரியனும் தேவாலயத்தைக் காக்கிற படைத்தலைவனும் பிரதான ஆசாரியர்களும் கேட்டபொழுது, இது என்னமாய் முடியுமோ என்று, அவர்களைக்குறித்துக் கலக்கமடைந்தார்கள்.
When the captain of the temple guards and the chief priests heard that, they became greatly perplexed, [wondering] what might result from all this.
25 ௨௫ அப்பொழுது ஒருவன் வந்து: இதோ, நீங்கள் காவலில் வைத்த மனிதர்கள் தேவாலயத்திலே நின்று மக்களுக்குப் போதகம்பண்ணுகிறார்கள் என்று அவர்களுக்கு அறிவித்தான்.
Then someone came [from the Temple courtyard] and [excitedly] reported to them, “Listen [to this! Right now] the men whom you put in jail are standing in the Temple [courtyard] and they are teaching the people [about Jesus]!”
26 ௨௬ உடனே படைத்தலைவன் அதிகாரிகளோடுகூடப்போய், மக்கள் கல்லெறிவார்களென்று பயந்ததினால், பலவந்தம்பண்ணாமல் அவர்களை அழைத்துக்கொண்டுவந்தான்.
So the captain [of the Temple guards] went [to the Temple courtyard] with the officers, and they brought the apostles [back to the Council room. But they] did not treat them roughly, because they were afraid that the people would [kill them by] throwing stones at them [if they hurt the apostles].
27 ௨௭ அப்படி அழைத்துக்கொண்டுவந்து, ஆலோசனைச் சங்கத்திற்கு முன்பாக நிறுத்தினார்கள். அப்பொழுது பிரதான ஆசாரியன் அவர்களை நோக்கி:
After [the captain and his officers] had brought [the apostles to the Council room], they commanded them to stand in front of the Council members, and the high priest questioned them.
28 ௨௮ நீங்கள் இயேசுவின் நாமத்தைக்குறித்து போதகம்பண்ணக்கூடாது என்று நாங்கள் உங்களுக்கு உறுதியாகக் கட்டளையிடவில்லையா? அப்படியிருந்தும், இதோ, எருசலேமை உங்களுடைய போதகத்தினாலே நிரப்பி, அந்த மனிதனுடைய இரத்தப்பழியை எங்கள்மேல் சுமத்தவேண்டுமென்றிருக்கிறீர்கள் என்று சொன்னான்.
He said to them [accusingly], “We [(exc)] strongly commanded you not to teach people about that man [MTY] [Jesus] But [you have disobeyed us, and] you have taught people all over Jerusalem [about him]! Furthermore, you are trying to make it seem that we [(exc)] are the ones who are guilty [MTY] for that man’s death!”
29 ௨௯ அதற்கு பேதுருவும் மற்ற அப்போஸ்தலர்களும்: மனிதர்களுக்குக் கீழ்ப்படிகிறதைவிட தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிகிறதே அவசியமாக இருக்கிறது.
But Peter, [speaking for himself] and the other apostles, replied, “We [(exc)] have to obey [what] God [commands us to do], not what [you] people [tell us to do]!
God considers that you are the ones who killed Jesus by nailing him to a cross! But God, whom our ancestors [worshipped], (caused Jesus to become alive again after he died/raised Jesus from the dead).
31 ௩௧ இஸ்ரவேலுக்கு மனந்திரும்புதலையும் பாவமன்னிப்பையும் கொடுப்பதற்காக, அவரை அதிபதியாகவும் இரட்சகராகவும் தமது வலது கரத்தினாலே உயர்த்தினார்.
God has greatly honored Jesus. [He has taken him up to heaven! He has authorized him] to be the one who will save us and to rule [over our lives! God did this] so that he might enable [us] Israelites [MTY] to turn away from [our] sinful behavior and [that he might] forgive [us for our sins].
32 ௩௨ இந்தச் செய்திகளைக்குறித்து நாங்கள் அவருக்குச் சாட்சிகளாக இருக்கிறோம்; தேவன் தமக்குக் கீழ்ப்படிகிறவர்களுக்குக் கொடுத்த பரிசுத்த ஆவியானவரும் சாட்சி என்றார்கள்.
We [(exc)] tell people about these things [that we know happened to Jesus], and the Holy Spirit, whom God has sent to [us] who obey him, is also confirming [that these things are true].”
When the Council members heard those words, they became very angry [with the apostles], and they wanted to kill them.
34 ௩௪ அப்பொழுது அனைத்து மக்களாலும் கனம்பெற்ற வேதபண்டிதர் கமாலியேல் என்னும் பெயர்கொண்ட ஒரு பரிசேயன் ஆலோசனைச் சங்கத்தில் எழுந்திருந்து, அப்போஸ்தலர்களைக் கொஞ்சநேரம் வெளியே கொண்டுபோகச் சொல்லி,
But [there was a Council member] named Gamaliel. He was a Pharisee, and one who taught people the [Jewish] laws, and all the [Jewish] people respected him. He stood up in the Council and told [guards] to take the apostles out [of the room] for a short time.
35 ௩௫ சங்கத்தினரை நோக்கி: இஸ்ரவேலர்களே, இந்த மனிதர்களுக்கு நீங்கள் செய்யப்போகிறதைக்குறித்து எச்சரிக்கையாக இருங்கள்.
[After the guards had taken the apostles out], he said to the other Council members, “Fellow Israelites, you need to think carefully about what you are about to do to these men, [and I will tell you why].
36 ௩௬ ஏனென்றால், இந்த நாட்களுக்கு முன்னே தெயுதாஸ் என்பவன் எழும்பி, தன்னை ஒரு பெரியவனாகப் பாராட்டினான்; ஏறக்குறைய நானூறுபேர் அவனிடத்தில் சேர்ந்தார்கள்; அவன் மரித்துப்போனான்; அவனை நம்பின அனைவரும் சிதறிப்போனார்கள்.
Some years ago [a man named] Theudas rebelled [against the Roman government]. He told people that he was an important person, and about 400 men joined [him. But he was killed] {[soldiers] killed him} and all those who had been accompanying him were scattered. [So they] were not able to do anything [that they had planned].
37 ௩௭ அவனுக்குப்பின்பு, மக்களைக் கணக்கெடுக்கும் நாட்களிலே, கலிலேயனாகிய யூதாஸ் என்பவன் எழும்பி, தன்னைப் பின்பற்றும்படி அநேக மக்களை இழுத்தான்; அவனும் மரித்துப்போனான்; அவனை நம்பியிருந்த அனைவரும் சிதறிப்போனார்கள்.
After that, during the time when they were (writing down names of the people/taking the census) [in order to tax people, a man named] Judas from Galilee [province] rebelled [against the Roman government]. He persuaded some people to accompany him. But [soldiers] killed him, too, and all those who had accompanied him went off in different directions.
38 ௩௮ இப்பொழுது நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறது என்னவென்றால் இந்த மனிதர்களுக்கு ஒன்றும் செய்யாமல் இவர்களை விட்டுவிடுங்கள். இந்த யோசனையும் இந்தச் செயல்களும் மனிதர்களால் உண்டாயிருந்ததானால் அழிந்துபோகும்;
So now I say [this] to you: Do not harm these men! Release them! I say this because if [this is just something] that humans have planned, they will not be able to do it. They will fail, [like Theudas and Judas did]
39 ௩௯ தேவனால் உண்டாயிருந்ததேயானால், அதை அழித்துவிட உங்களால் முடியாது; தேவனோடு போர் செய்யாதவர்களாக இருக்கும்படிக்குப் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்றான்.
But, if God [has commanded them to do it], you will not be able to prevent them [from doing it, because] you will find out that you are opposing God!” The other members of the Council accepted what Gamaliel said.
40 ௪0 அப்பொழுது அவர்கள் அவனுடைய யோசனைக்கு உடன்பட்டு, அப்போஸ்தலர்களை வரவழைத்து, அடித்து, இயேசுவின் நாமத்தைக்குறித்துப் பேசக்கூடாதென்று கட்டளையிட்டு, அவர்களை விடுதலையாக்கினார்கள்.
They told the [temple guards to bring the apostles and flog them. So the guards] brought them [into the Council room] and flogged them. Then the Council members commanded them not to speak to people about [MTY] Jesus, and they released the apostles.
41 ௪௧ அவருடைய நாமத்துக்காக தாங்கள் அவமானமடைவதற்குத் தகுதியானவர்களாக எண்ணப்பட்டபடியினால், சந்தோஷமாக ஆலோசனைச் சங்கத்தைவிட்டுப் புறப்பட்டுப்போய்,
So the apostles left the Council. They were rejoicing, because [they knew God] had honored them [by letting people] disgrace them because they were followers [MTY] of Jesus.
42 ௪௨ தினந்தோறும் தேவாலயத்திலேயும் வீடுகளிலேயும் இடைவிடாமல் உபதேசம்பண்ணி இயேசுவே கிறிஸ்து என்று பிரசங்கித்தார்கள்.
And every day [the apostles went to] the temple [area] and to various [people’s] houses, [and] they continued [LIT] teaching [people] and telling [them] that Jesus is the Messiah.
