அப்போஸ்தலர் 22
1 ௧ சகோதரர்களே, பெரியோர்களே, நான் இப்பொழுது உங்களுக்குச் சொல்லப்போகிற நியாயங்களை கவனித்துக் கேளுங்கள் என்றான்.
Paul said, “[Jewish] elders and my other fellow Jews, listen to me now while I reply to [those who are accusing me]!”
2 ௨ அவன் எபிரெய மொழியிலே தங்களோடு பேசுகிறதை அவர்கள் கேட்டபொழுது, மிகவும் அமைதியாக இருந்தார்கள். அப்பொழுது அவன்:
When the crowd of people heard Paul speaking to them in [their own] Hebrew language, they became even more quiet and really listened. Then Paul said to them,
3 ௩ நான் யூதன், சிலிசியா நாட்டிலுள்ள தர்சு பட்டணத்திலே பிறந்து, இந்த நகரத்திலே கமாலியேலின் பாதத்தருகே வளர்ந்து, முன்னோர்களுடைய வேதபிரமாணத்தின்படியே திட்டமாக போதிக்கப்பட்டு, இன்றையதினம் நீங்களெல்லோரும் தேவனைக்குறித்து வைராக்கியம் உள்ளவர்களாக இருக்கிறதுபோல நானும் வைராக்கியம் உள்ளவனாக இருந்தேன்.
“I am a Jew, [as are all of you]. I was born in Tarsus [city], in Cilicia [province], but I grew up here in Jerusalem. [When I was young, for many years] I studied the laws [that Moses gave to our ancestors]. I was taught by [the famous teacher] Gamaliel [MTY] {[The famous teacher] Gamaliel taught [MTY] me}. [I have] carefully [obeyed those laws, because] I have wanted to obey God. I [am sure that] many of you also carefully obey [those laws].
4 ௪ நான் இந்த மார்க்கத்தைச் சார்ந்த ஆண்களையும் பெண்களையும் பிடித்து, சிறைச்சாலைகளில் ஒப்படைத்து, மரணம் ஏற்படும்வரை துன்பப்படுத்தினேன்.
[That is why] I previously persecuted those who believe the message [that people call] the Way [that Jesus taught. I continually looked for ways] to kill [them. Whenever I found] men or women [who believed that message], I [commanded that] they should be seized and thrown {[people to] seize them and throw them} into jail.
5 ௫ அதற்கு பிரதான ஆசாரியர்களும் மூப்பர்கள் அனைவரும் சாட்சிகொடுப்பார்கள்; அவர்கள் கையினாலே நான் சகோதரர்களுக்கு கடிதங்களை வாங்கிக்கொண்டு, தமஸ்குவில் இருக்கிறவர்களைத் தண்டிப்பதற்கு, அவர்களைக் கைதுசெய்து, எருசலேமுக்குக் கொண்டு வருவதற்காக அங்குப்போனேன்.
The supreme priest knows this, and so do the [other respected men who belong to our Jewish] Council. They gave me letters to [take to] their fellow Jews in Damascus [city. By means of those letters, they authorized me to] go to there and find people who believed in [Jesus. They had written in the letters that I was to bring those people] as prisoners to Jerusalem, so that they would be punished here {[the leaders here] could punish them}. [So I went on my way to Damascus].
6 ௬ அப்படி நான் புறப்பட்டுப் போகும் வழியில் தமஸ்குவிற்கு அருகில், மத்தியான நேரத்திலே, திடீரென்று வானத்திலிருந்து பெரிய வெளிச்சம் உண்டாகி, என்னைச் சுற்றிப் பிரகாசித்தது.
About noon, my companions and I were getting near Damascus. Suddenly a bright light from the sky flashed all around me.
7 ௭ நான் தரையிலே விழுந்தேன். அந்தநேரத்தில்: சவுலே, சவுலே, நீ என்னை ஏன் துன்பப்படுத்துகிறாய் என்று என்னுடனே பேசுகிற ஒரு சத்தத்தைக் கேட்டேன்.
[The light was so bright that] I fell to the ground. Then I heard the voice [of someone] speaking to me [from up in the sky. The one who was speaking to me said], ‘Saul! Saul! Why do you [(sg)] do things to harm me?’
8 ௮ அதற்கு நான்: ஆண்டவரே, நீர் யார் என்றேன். அவர்: நீ துன்பப்படுத்துகிற நசரேயனாகிய இயேசு நானே என்றார்.
I answered, ‘Who are you?’ He replied, ‘I am Jesus from Nazareth. I [am the one] whom you [(sg)] are harming [by doing things to harm my followers].’
9 ௯ அச்சமயம் என்னுடனேகூட இருந்தவர்கள் அந்த வெளிச்சத்தைக் கண்டு, பயந்துவிட்டார்கள்; என்னுடனே பேசினவருடைய சத்தத்தையோ அவர்கள் கேட்கவில்லை.
The men who were [traveling] with me saw the [very bright] light, [and they heard a voice], but they did not understand what the voice said to me.
10 ௧0 அப்பொழுது நான்: ஆண்டவரே, நான் என்னசெய்யவேண்டும் என்றேன். அதற்குக் கர்த்தர்: நீ எழுந்து, தமஸ்குவிற்குப் போ; அங்கே நீ செய்யவேண்டியதெல்லாம் உனக்குச் சொல்லப்படும் என்றார்.
Then I asked, ‘Lord, what [do you want] me to do?’ The Lord told me, ‘Get up and go into Damascus! [A man] there will tell you [(sg)] all that I have planned for you to do.’
11 ௧௧ அந்த ஒளியின் மிகுதியினாலே நான் பார்வையை இழந்துபோனதினால், என்னோடிருந்தவர்களின் உதவியால் வழிநடத்தப்பட்டு தமஸ்குவிற்கு வந்தேன்.
[After that, I could not see], because the [very bright] light had caused me to become blind. So my companions took me by the hand and led me until [we(exc) arrived] in Damascus.
12 ௧௨ அப்பொழுது வேதபிரமாணத்தின்படியே பக்தியுள்ளவனும், அங்கே குடியிருக்கிற எல்லா யூதர்களாலும் நல்லவனென்று பெயர்பெற்றவனுமாகிய அனனியா என்பவன்,
[A couple of days] later, a man whose name was Ananias came to [see] me. He was a man who [greatly respected God and] carefully obeyed [our Jewish] laws. All the Jews living in Damascus said good things about him.
13 ௧௩ என்னிடத்தில் வந்துநின்று: சகோதரனாகிய சவுலே, பார்வையடைவாயாக என்றான்; உடனே நான் பார்வையடைந்து, அவனைப் பார்த்தேன்.
He came and stood beside me and said to me, ‘Brother Saul, see [again]!’ Instantly I could see! I saw Ananias [standing there beside me].
14 ௧௪ அப்பொழுது அவன்: நம்முடைய முன்னோர்களின் தேவனின் சித்தத்தை நீ தெரிந்துகொள்ளவும், நீதியுள்ளவரை தரிசிக்கவும், அவருடைய உயர்வான வாய்மொழியைக் கேட்கவும், அவர் உன்னை முன்னமே தெரிந்துகொண்டார்.
Then he said: ‘The God whom [we(inc) worship and] whom our ancestors [worshipped] has chosen you and will show you what he wants [you to do. He has allowed you] to see the righteous one, [the Messiah], and you have heard him speaking [to you].
15 ௧௫ நீ பார்த்தவைகளையும் கேட்டவைகளையும்குறித்துச் எல்லா மனிதர்களுக்கு முன்பாக அவருக்குச் சாட்சியாக இருப்பாய்.
He wants you to tell people everywhere what you have seen and heard [from him].
16 ௧௬ இப்பொழுது நீ தாமதிக்கிறது என்ன? நீ எழுந்து கர்த்தருடைய நாமத்தைத் பணிந்துகொண்டு, ஞானஸ்நானம் பெற்று, உன் பாவங்கள் போகக் கழுவப்படு என்றான்.
So now (do not delay!/why delay?) [RHQ] Stand up, let [me] baptize you, and by praying to the Lord [Jesus ask God] to forgive you [(sg)] for your sins!’”
17 ௧௭ பின்பு நான் எருசலேமுக்குத் திரும்பிவந்து, தேவாலயத்திலே ஜெபம் செய்துகொண்டிருக்கும்போது, நான் தரிசனத்திலே அவரைப் பார்த்தேன்.
“Later, I returned to Jerusalem. [One day] I went to the Temple courtyard. While I was praying there, I saw a vision [in which]
18 ௧௮ அவர் என்னைப் பார்த்து: நீ என்னைக்குறித்துச் சொல்லும் சாட்சியை இவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்கள்; ஆகவே, நீ தாமதம்பண்ணாமல் சீக்கிரமாக எருசலேமைவிட்டுப் புறப்பட்டுப்போ என்றார்.
I saw the Lord speaking to me. He said to me, ‘[Do not stay here]! Leave Jerusalem immediately, because the people [here] will not (believe/listen to) what you [(sg)] tell [them] about me!’
19 ௧௯ அதற்கு நான்: ஆண்டவரே, உம்மிடத்தில் விசுவாசமாக இருக்கிறவர்களை நான் காவலில் வைத்து ஜெப ஆலயங்களிலே அடித்ததையும்,
But I [protested and] said to him, ‘Lord, they know that I went to many of our meeting houses looking for people who believe in you. I was putting in jail those [whom I found] who believed in you, and I was even beating them.
20 ௨0 உம்முடைய சாட்சியாக வாழ்ந்த ஸ்தேவானுடைய இரத்தம் சிந்தப்படுகிறபோது, நானும் அருகே நின்று, அவனைக் கொலை செய்வதற்குச் சம்மதித்து, அவனைக் கொலைசெய்தவர்களின் உடைகளை பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்ததையும், இவர்கள் அறிந்திருக்கிறார்களே என்றேன்.
[They remember that] when Stephen was killed [MTY] {when people killed [MTY] Stephen} because he told people about you, I stood there [watching it all] and approving [what they were doing]. I [even] guarded the outer garments that those who were murdering him [had thrown aside. So if I stay here, the fact that I have changed how I think about you will surely impress those leaders of our people].’
21 ௨௧ அதற்கு அவர்: நீ போ, நான் உன்னை தொலைவில் உள்ள யூதரல்லாதவர்களிடத்திலே அனுப்புவேன் என்று சொன்னார் என்றான்.
But the Lord said to me, ‘No, [do not stay here]! Leave [Jerusalem, because] I am going to send you [(sg)] far away [from here] to non-Jewish people!’”
22 ௨௨ இந்த வார்த்தைவரைக்கும் அவன் சொல்லுவதை கேட்டார்கள். பின்பு: இப்படிப்பட்டவனை பூமியிலிருந்து அகற்றவேண்டும்; இவன் உயிரோடிருக்கிறது நியாயமல்ல என்று மிகுந்த சத்தமிட்டுச் சொன்னார்கள்.
The people listened [quietly] to what Paul was saying until [he mentioned the Lord sending him to non-Jewish people]. Then they began shouting [angrily], “Kill him! [He does not deserve to live any longer]!” [They said that because they could not believe that God would save anyone except Jews].
23 ௨௩ இவ்விதமாக அவர்கள் கூக்குரலிட்டுத் தங்களுடைய மேலாடைகளை எறிந்துவிட்டு, ஆகாயத்திலே புழுதியைத் தூற்றிக்கொண்டிருக்கும்போது,
While they continued shouting, [“Kill him!”] they took off their cloaks and threw dust into the air, [which showed how angry they were].
24 ௨௪ ரோம அதிபதி அவனைக் கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுவரும்படி ஆணையிட்டு, அவர்கள் அவனுக்கு விரோதமாக இப்படிக் கூக்குரலிடுகிறக் காரணத்தை தெரிந்துகொள்ளும்படிக்கு அவனை சாட்டையினால் அடித்து விசாரிக்கச் சொன்னான்.
So the commander [commanded] that Paul be taken {[soldiers] to take Paul} into the barracks. He told [the soldiers] that they should strike Paul with a whip [that had pieces of bone/metal on the end of it], in order to make him tell what he had done that made the Jews shout so angrily. [So the soldiers took Paul into the barracks].
25 ௨௫ அதன்படி அவர்கள் அவனைக் கயிற்றால் இருகக் கட்டும்போது, பவுல் அருகில் நின்ற நூற்றுக்கு அதிபதியைப் பார்த்து: ரோமனும் நியாயம் விசாரிக்கப்படாதவனுமாக இருக்கிற மனிதனை அடிக்கிறது உங்களுக்கு நியாயமா? என்றான்.
Then they stretched his arms out [and tied them] so that they could whip him [on his back. But] Paul said to the officer who was standing nearby [watching], “[You(sg) should think carefully about this]! You will certainly be [RHQ] acting unlawfully if you whip me, a Roman [citizen whom] no [one has put on trial and] condemned!”
26 ௨௬ நூற்றுக்கு அதிபதி அதைக்கேட்டு, ரோம அதிபதியிடத்தில்போய், அதை அறிவித்து: நீர் செய்யப்போகிறதைக்குறித்து எச்சரிக்கையாக இரும்; இந்த மனிதன் ரோமன் என்றான்.
When the officer heard that, he went to the commander and reported it to him. He said [to the commander], “This man is a Roman [citizen] (Surely you would not [command us to whip him]!/Do you really want [us to whip him]?) [RHQ]”
27 ௨௭ இதை அறிந்த சேனாதிபதி பவுலிடத்தில் வந்து: நீ ரோமனா? எனக்குச் சொல் என்றான். அதற்கு அவன்: நான் ரோமன்தான் என்றான்.
The commander [was surprised when he heard that. He himself] went [into the barracks] and said to Paul, “Tell me, are you [(sg) really] a Roman [citizen]?” Paul answered, “Yes, I [am].”
28 ௨௮ ரோம அதிபதி அவனைப் பார்த்து: நான் அதிக பணம் கொடுத்து இந்த ரோம உரிமையை சம்பாதித்தேன் என்றான். அதற்குப் பவுல்: நானோ ரோமக் குடிமகனாகப் பிறந்தேன் என்றான்.
Then the commander said, “[I am also a Roman citizen]. I paid a lot of money to become a [Roman] citizen.” Paul said, “But I was born a [Roman] citizen, [so I did not need to pay anything].”
29 ௨௯ அவனை அடித்து விசாரிக்கும்படி ஆயத்தமாக இருந்தவர்கள் உடனே அவனைவிட்டுவிட்டார்கள். ரோம அதிபதி அவன் ரோமனென்று அறிந்து, அவனைக் கட்டியதற்காகப் பயந்தான்.
The soldiers [were about to whip Paul and to ask him questions about what he had done. But when they heard what Paul said, they] left him immediately. The commander also became afraid, because he realized that Paul was a Roman [citizen] and that he had [illegally commanded soldiers to] tie up Paul’s [hands].
30 ௩0 பவுலின்மேல் யூதர்களாலே ஏற்படுத்தப்பட்ட குற்றம் இன்னதென்று நிச்சயமாக அறியவிரும்பி, அவன் அடுத்தநாளிலே அவனை விடுவித்து, பிரதான ஆசாரியர்களையும் ஆலோசனைச் சங்கத்தினர்கள் அனைவரையும் கூடிவரும்படி ஆணையிட்டு, அவனை அழைத்துக்கொண்டுபோய், அவர்களுக்கு முன்பாக நிறுத்தினான்.
[The commander still] wanted to know exactly why the Jews were accusing Paul. So the next day he [told the soldiers to] take the chains off Paul. He also summoned the chief priests and the [other Jewish] Council [members]. Then he took Paul [to where the Council was meeting] and [commanded] him to stand before them.
