2 கொரிந்தியர் 7

1 ௧ இப்படிப்பட்ட வாக்குத்தத்தங்கள் நமக்கு உண்டாயிருக்கிறபடியினால், பிரியமானவர்களே, சரீரத்திலும் ஆவியிலும் உண்டான எல்லா அசுத்தமானவைகளும் நீங்க, நம்மைச் சுத்திகரித்துக்கொண்டு, பரிசுத்தமாகுதலை தேவபயத்தோடு நிறைவாக்குவோம்.

My friends, whom I love, because [God] has promised [to accept us(inc) as his children], we [(inc)] must stop doing anything that is sinful. We must not do sinful things with our bodies, and we must not [think] sinful thoughts. [Because] we greatly revere God, we must strive to [live] a completely pure life. By doing that we will become the kind of people that he wants us to be.

2 ௨ எங்களுக்கு உங்கள் இருதயத்தில் இடங்கொடுங்கள்; நாங்கள் யாருக்கும் அநியாயம் செய்யவில்லை, யாரையும் கெடுக்கவில்லை, யாரையும் ஏமாற்றவில்லை.

So, as I just wrote, I want you to love me (OR, us [IDM] [who are true apostles of Christ]). I/we [(exc)] have never done anything wrong to any of you. I/we have not done anything to harm any one of you spiritually or financially. And I/we have not tried to get money from [you] (for myself/for ourselves).

3 ௩ உங்களைக் குற்றவாளிகளாக்குவதற்கு இப்படி நான் சொல்லுகிறதில்லை; முன்னே நான் சொல்லியபடி, உங்களோடு மரிக்கவும் பிழைக்கவும் எங்களுடைய இருதயங்களில் நீங்கள் இருக்கிறீர்களே.

[It is true that some people among you have said that I have done such things. Nevertheless], I am not trying to make you all feel ashamed because, as I wrote before, I will continue to love you all very much [IDM], whether I live with you or die with you. I am very confident about you.

4 ௪ அதிக தைரியத்தோடு உங்களோடு பேசுகிறேன்; உங்களைக்குறித்து அதிகமாக மேன்மைபாராட்டுகிறேன், ஆறுதலால் நிறைந்திருக்கிறேன். எங்களுக்கு உண்டான எல்லா உபத்திரவத்திலேயும் பரிபூரண சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்.

I am very pleased with you. You have greatly encouraged me, so that I am now very joyful in spite of all the hardships that I have endured.

5 ௫ எப்படியென்றால், நாங்கள் மக்கெதோனியா நாட்டிற்கு வந்தபோது, எங்களுடைய சரீரத்திற்கு ஓய்வு இல்லாமல், எல்லாப் பக்கத்திலேயும் உபத்திரவப்பட்டோம்; வெளியே போராட்டங்களும், உள்ளே பயங்களும் இருந்தன.

Now [I will write more about what I was saying about Titus]. When I [left Troas and] came [here to] Macedonia [province], I still did not get any rest. Everywhere we [(exc)] went, [people were constantly] causing us trouble. [And not only were] people [constantly causing us] trouble, but I was greatly concerned [about you all].

6 ௬ ஆனாலும், சிறுமைப்பட்டவர்களுக்கு ஆறுதல் செய்கிற தேவன், தீத்து வந்ததினாலே எங்களுக்கு ஆறுதல் செய்தார்.

But God, who always encourages his people when they are discouraged, encouraged us by [sending] Titus back to us.

7 ௭ அவன் வந்ததினாலே மாத்திரமல்ல, உங்களுடைய வாஞ்சையையும், உங்களுடைய வருத்தத்தையும், என்னைப்பற்றி உங்களுக்கு உண்டான பக்திவைராக்கியத்தையும் அவன் பார்த்து, உங்களால் அடைந்த ஆறுதலைத் தெரியப்படுத்தினதினாலும், நானும் ஆறுதலடைந்து அதிகமாகச் சந்தோஷப்பட்டேன்.

I was encouraged by [seeing] Titus, [but when I heard how] you had encouraged him, that encouraged me even more. He told me how much you wanted [to see me. He told me] that you were very sorry [that you had made me so unhappy. He also told me] that you are very eager for me [to continue to serve as your apostle. When Titus told me those things], I was very, very happy.

8 ௮ ஆதலால் நான் கடிதத்தினால் உங்களைத் துக்கப்படுத்தியிருந்தும், அந்தக் கடிதம் கொஞ்சகாலம் உங்களைத் துக்கப்படுத்தினது என்று பார்த்து நான் வருத்தப்பட்டிருந்தும், இப்பொழுது வருத்தப்படுகிறது இல்லை.

Even though what [I wrote] in my letter (distressed you/made you sad), I am not sorry [that I wrote it]. For a while I was sorry that I had written it, [because I knew that it would distress you]. Now [Titus has also told] me that it did distress you [when you read it], but you were distressed only for a short time.

9 ௯ இப்பொழுது சந்தோஷப்படுகிறேன்; நீங்கள் துக்கப்பட்டதற்காக இல்லை, மனம்திரும்புகிறதற்கேற்றத் துக்கப்பட்டதற்காகவே சந்தோஷப்படுகிறேன்; நீங்கள் ஒன்றிலும் எங்களால் நஷ்டப்படாதபடி, தேவனுக்கேற்ற துக்கம் அடைந்தீர்களே.

[So now] I am happy [that I wrote it]. I am not happy that you were distressed {that [I] distressed you}, but [I am happy] because, when you became distressed, you felt sorry for what you had done and [you asked God to forgive you. What I mean is that you felt sorry in the way that God wanted you to feel sorry, so my making] you feel sorry did not harm you at all.

10 ௧0 தேவனுக்கேற்ற துக்கம் பின்பு வருத்தப்படுகிறதற்கு ஏதுவாக இல்லாமல் இரட்சிப்பிற்குரிய மனந்திரும்புதலை உண்டாக்குகிறது; உலகத்தின் துக்கமோ மரணத்தை உண்டாக்குகிறது.

[The fact is that] when God causes [us to feel] truly sorry for having sinned and we turn from our sinful behavior, then God saves us [and will not punish us for the sinful things that we have done]. And no one is ever sorry about that. [However], the people who do not trust [in God] [MTY] may be sorry [for the sinful things that they have done]. But [if they do not turn from their sinful behavior and ask God to forgive them], they will remain separated from him forever.

11 ௧௧ பாருங்கள், நீங்கள் தேவனுக்கேற்ற துக்கமடைந்ததுண்டே; அது உங்களிடம் எவ்வளவு வாஞ்சையையும், குற்றம் தீர எவ்வளவு நியாயம் சொல்லுதலையும், எவ்வளவு வெறுப்பையும், எவ்வளவு பயத்தையும், எவ்வளவு ஆவலையும், எவ்வளவு பக்திவைராக்கியத்தையும், எவ்வளவு கண்டிப்பையும் உண்டாக்கியது. இந்தக் காரியத்திலே நீங்கள் எல்லாவிதத்திலும் உங்களைக் குற்றமற்றவர்கள் என்று விளங்கப்பண்ணினீர்கள்.

But [think about what happened when you read my letter]: God caused you to be truly sorry [for what you had done]. You eagerly [wanted to do what was right], and you wanted to show [God] (OR, [me]) that you had done the right thing. You were angry [about what had happened], and you were worried [that God would punish you if the situation continued]. You also wanted me [to visit you to encourage and help you]. You wanted me to know [that you really do accept me as your apostle, and that you punished the man who had sinned, as I told you to do. By doing] all of those things, you have shown [me] that you have done what is right in this matter.

12 ௧௨ எனவே, நான் உங்களுக்கு அப்படி எழுதியிருந்தும், அநியாயம் செய்தவனாலும் இல்லை, அநியாயம் செய்யப்பட்டவனாலும் இல்லை, தேவனுக்குமுன்பாக உங்களைக்குறித்து எங்களுக்கு உண்டாயிருக்கிற வாஞ்சையை உங்களுக்குத் தெரியப்படுத்துவதற்காகவே அப்படி எழுதினேன்.

So, even though I wrote that [severe] letter to you, I did not [write it just] so that [you would punish] the man who had done what was wrong. Also, I [did not write it] for the benefit of the person whom [he] had wronged. Instead, [I wrote it] so that, when you [read the letter], God would enable you to realize how much you really do respect [my authority].

13 ௧௩ இதனால் நீங்கள் ஆறுதலடைந்ததினாலே நாங்களும் ஆறுதலடைந்தோம்; விசேஷமாகத் தீத்துவினுடைய ஆவி உங்கள் அனைவராலும் ஆறுதல் அடைந்ததினாலே, அவனுக்கு உண்டான சந்தோஷத்தினால் அதிக சந்தோஷப்பட்டோம்.

So, [because you listened to me and did what I asked you to do], (I was/we [(exc)] were all) encouraged. Not only (was I/were we) encouraged, but (I was/we [(exc)] were) [also] very happy to see how happy Titus was [when he arrived here. He told me/us that] he did not need to worry any more, because [he saw] that you all [had a good attitude toward me].

14 ௧௪ இப்படியிருக்க, உங்களுக்குப் புகழ்ச்சியாக நான் அவனுடன் சொன்ன எதைக்குறித்தும் வெட்கப்படமாட்டேன்; நாங்கள் எல்லாவற்றையும் உங்களுக்குச் சத்தியமாகச் சொன்னதுபோல, தீத்துவுடனே நாங்கள் உங்களுக்குப் புகழ்ச்சியாகச் சொன்னதும் சத்தியமாக விளங்கினதே.

I had told Titus that I was pleased about you. And I did not need to be ashamed [for feeling that way about you, because you did what I knew that you would do]. Just like everything that I have taught you [and written to you] has been the truth, the good things that I told Titus about you were also true.

15 ௧௫ மேலும் நீங்கள் எல்லோரும் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்து, பயத்தோடும் நடுக்கத்தோடும் தன்னை ஏற்றுக்கொண்டதை அவன் நினைக்கும்போது, அவனுடைய உள்ளம் உங்களைப்பற்றி அதிக அன்பாக இருக்கிறது.

Now he happily remembers how you all [were willing to] do [what I asked you to do]. He is [also happy about the way you] treated him with great respect. [When he thinks about those things], [it makes] him love you even more [than he did when he was with you].

16 ௧௬ எனவே, எல்லாவிதத்திலும் உங்களைக்குறித்து எனக்குத் திடமான நம்பிக்கை இருக்கிறது என்று சந்தோஷப்படுகிறேன்.

[As for me], I am very happy [because now] I am certain that I can depend on you [to do what you know God wants you to do].