1 கொரிந்தியர் 13

1 ௧ நான் மனிதர்களுடைய மொழிகளையும் தூதர்களுடைய மொழிகளையும் பேசினாலும், எனக்கு அன்பு இல்லையென்றால், சத்தமிடுகிற வெண்கலம்போலவும், ஓசையிடுகிற கைத்தாளம்போலவும் இருப்பேன்.

ਮਰ੍ਤ੍ਯਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਣਾਂ ਭਾਸ਼਼ਾ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਵਾਦਕਤਾਲਸ੍ਵਰੂਪੋ ਨਿਨਾਦਕਾਰਿਭੇਰੀਸ੍ਵਰੂਪਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਿ|

2 ௨ நான் தீர்க்கதரிசன வரத்தை உடையவனாக இருந்து, எல்லா இரகசியங்களையும், எல்லா அறிவையும் அறிந்தாலும், மலைகளைப் பெயர்க்கத்தக்கதாக விசுவாசமும் உள்ளவனாக இருந்தாலும், அன்பு இல்லையென்றால் நான் ஒன்றுமில்லை.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਾਢ੍ਯਃ ਸ੍ਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਗੁਪ੍ਤਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਵਿਦ੍ਯਾਞ੍ਚ ਜਾਨੀਯਾਂ ਪੂਰ੍ਣਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸਨ੍ ਸ਼ੈਲਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹ੍ਯਗਣਨੀਯ ਏਵ ਭਵਾਮਿ|

3 ௩ எனக்கு உண்டான எல்லாவற்றையும் நான் அன்னதானம் செய்தாலும், என் சரீரத்தைச் சுட்டெரிக்கப்படுவதற்குக் கொடுத்தாலும், அன்பு இல்லையென்றால் எனக்கு பயன் ஒன்றுமில்லை.

ਅਪਰੰ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਅੰਨਦਾਨੇਨ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਤ੍ਯਜੇਯੰ ਦਾਹਨਾਯ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯੇਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਮਦਰ੍ਥੰ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਭਵਤਿ|

4 ௪ அன்பு நீடிய சாந்தமும் தயவுமுள்ளது; அன்புக்குப் பொறாமை இல்லை; அன்பு தன்னைப் புகழாது, இறுமாப்பாக இருக்காது,

ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਰਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁ ਹਿਤੈਸ਼਼ਿ ਚ, ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਰ੍ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਮ੍ ਅਸ਼ਠੰ ਨਿਰ੍ਗਰ੍ੱਵਞ੍ਚ|

5 ௫ அயோக்கியமானதைச் செய்யாது, தன்னலத்தைத் தேடாது, கோபமடையாது, தீங்கு நினைக்காது,

ਅਪਰੰ ਤਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਨਾਚਰਤਿ, ਆਤ੍ਮਚੇਸ਼਼੍ਟਾਂ ਨ ਕੁਰੁਤੇ ਸਹਸਾ ਨ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਤਿ ਪਰਾਨਿਸ਼਼੍ਟੰ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤਿ,

6 ௬ அநியாயத்தில் சந்தோஷப்படாமல், சத்தியத்தில் சந்தோஷப்படும்.

ਅਧਰ੍ੰਮੇ ਨ ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਤ੍ਯ ਏਵ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ|

7 ௭ எல்லாவற்றையும் தாங்கும், எல்லாவற்றையும் விசுவாசிக்கும், எல்லாவற்றையும் நம்பும், எல்லாவற்றையும் சகிக்கும்.

ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਿਤਿਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਭਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਹਤੇ ਚ|

8 ௮ அன்பு ஒருபோதும் ஒழியாது. தீர்க்கதரிசனங்களானாலும் ஒழிந்துபோகும், அந்நிய மொழிகளானாலும் ஓய்ந்துபோகும், அறிவானாலும் ஒழிந்துபோகும்.

ਪ੍ਰੇਮ੍ਨੋ ਲੋਪਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨੰ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣੰ ਨਿਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜ੍ਞਾਨਮਪਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ|

9 ௯ நம்முடைய அறிவு குறைவுள்ளது, நாம் தீர்க்கதரிசனம் சொல்லுதலும் குறைவுள்ளது.

ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਜ੍ਞਾਨੰ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਮਪਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰੰ|

10 ௧0 நிறைவானது வரும்போது குறைவானது ஒழிந்துபோகும்.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਸੁ ਸਿੱਧਤਾਂ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਾਣਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|

11 ௧௧ நான் குழந்தையாக இருந்தபோது குழந்தையைப்போலப் பேசினேன், குழந்தையைப்போல சிந்தித்தேன், குழந்தையைப்போல யோசித்தேன்; நான் வாலிபனானபோதோ குழந்தைக்குரியவைகளை ஒழித்துவிட்டேன்.

ਬਾਲ੍ਯਕਾਲੇ(ਅ)ਹੰ ਬਾਲ ਇਵਾਭਾਸ਼਼ੇ ਬਾਲ ਇਵਾਚਿਨ੍ਤਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੌਵਨੇ ਜਾਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਬਾਲ੍ਯਾਚਰਣੰ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍|

12 ௧௨ இப்பொழுது கண்ணாடியிலே மங்கலான உருவத்தைப் பார்க்கிறோம், அப்பொழுது முகமுகமாகப் பார்ப்போம்; இப்பொழுது நான் குறைந்த அறிவுள்ளவன், அப்பொழுது நான் அறியப்பட்டிருக்கிறபடியே அறிந்துகொள்ளுவேன்.

ਇਦਾਨੀਮ੍ ਅਭ੍ਰਮਧ੍ਯੇਨਾਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੰ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਭ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ| ਅਧੁਨਾ ਮਮ ਜ੍ਞਾਨਮ੍ ਅਲ੍ਪਿਸ਼਼੍ਠੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਹੰ ਯਥਾਵਗਮ੍ਯਸ੍ਤਥੈਵਾਵਗਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

13 ௧௩ இப்பொழுது விசுவாசம், நம்பிக்கை, அன்பு இம்மூன்றும் நிலைத்திருக்கிறது; இவைகளில் அன்பே பெரியது.

ਇਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਤ੍ਰੀਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਚ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ|