சங்கீதம் 120

1 சீயோன் மலை ஏறும்போது பாடும் பாடல். நான் என் துன்பத்தில் யெகோவாவை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறேன்; அவர் எனக்குப் பதிலளிக்கிறார்.

[Ein Stufenlied.] Zu Jehova rief ich in meiner Bedrängnis, und er erhörte mich.

2 யெகோவாவே, பொய்ப் பேசுகிற உதடுகளிலிருந்தும், வஞ்சக நாவுகளிலிருந்தும் என்னைக் காப்பாற்றும்.

Jehova, errette meine Seele von der Lippe der Lüge, von der Zunge des Truges!

3 வஞ்சக நாவே, இறைவன் உனக்குச் செய்யப்போவது என்ன? அதற்கு மேலும் உனக்கு என்னதான் கிடைக்கும்?

Was soll man [O. er [Gott]] dir geben und was dir hinzufügen, du Zunge des Truges?

4 போர்வீரனின் கூர்மையான அம்புகளினாலும், சூரைச்செடிகளை எரிக்கும் நெருப்புத் தழல்களினாலும் அவர் உன்னைத் தண்டிப்பார்.

Scharfe Pfeile eines Gewaltigen, samt glühenden Kohlen der Ginster.

5 ஐயோ, எனக்குக் கேடு! நான் மேசேக்கிலே வேறுநாட்டைச் சேர்ந்தவனாய் குடியிருக்கிறேனே; கேதாரின் கூடாரங்களில் வாழ்கிறேனே!

Wehe mir, daß ich weile in Mesech, daß ich wohne bei den Zelten Kedars!

6 சமாதானத்தை வெறுக்கிறவர்கள் மத்தியில் நான் நெடுநாள் வாழ வேண்டியதாயிற்று.

Lange [O. Genug] hat meine Seele bei denen gewohnt, die den Frieden hassen.

7 நான் சமாதானத்தை நாடுகிறேன்; அவர்களோ, நான் பேசும்போது யுத்தத்தையே தேடுகிறார்கள்.

Ich will nur Frieden; [W. Ich bin Friede] aber wenn ich rede, so sind sie für Krieg.