யோபு 22

1 அதற்கு தேமானியனான எலிப்பாஸ் மறுமொழியாக சொன்னதாவது:

And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —

2 “மனிதனால் இறைவனுக்குப் பயன் ஏதும் உண்டோ? ஞானவானாலும் அவருக்கு பயன் உண்டோ?

To God is a man profitable, Because a wise man to himself is profitable?

3 நீ நீதிமானாய் இருந்திருந்தாலும், எல்லாம் வல்லவருக்கு அது மகிழ்ச்சி அளிக்குமோ? உன் வழிகள் குற்றமற்றவையாய் இருந்தாலும் அதினால் அவருக்கு இலாபம் என்ன?

Is it a delight to the Mighty One That thou art righteous? is it gain, That thou makest perfect thy ways?

4 “அவர் உன்னைக் கடிந்துகொண்டு, உனக்கு எதிராகக் குற்றம் சாட்டுவது உன் பக்தியின் காரணமாகவோ?

Because of thy reverence Doth He reason [with] thee? He entereth with thee into judgment:

5 உன் கொடுமை பெரிதானதல்லவோ? உன் பாவங்கள் முடிவில்லாதவை அல்லவோ?

Is not thy wickedness abundant? And there is no end to thine iniquities.

6 நீ காரணமின்றி உனது சகோதரரின் அடகுப்பொருளை வற்புறுத்திக் கேட்டு, ஏழைகளின் உடைகளைப் பறித்துக்கொண்டாய்.

For thou takest a pledge of thy brother for nought, And the garments of the naked Thou dost strip off.

7 நீ களைத்தவனுக்குத் தண்ணீர் கொடுக்கவில்லை; பசித்தவனுக்கும் உணவு கொடுக்காமல் போனாய்.

Thou causest not the weary to drink water, And from the hungry thou withholdest bread.

8 நீ நிலத்திற்கு உரிமையாளன். மதிப்புக்குரியவனாய் வாழ்ந்திருந்தபோதும் இப்படி செய்தாய்.

As to the man of arm — he hath the earth, And the accepted of face — he dwelleth in it.

9 நீ விதவைகளை வெறுங்கையுடன் அனுப்பினாய்; அனாதைப் பிள்ளைகளின் பெலனை ஒடித்தாய்.

Widows thou hast sent away empty, And the arms of the fatherless are bruised.

10 அதினால்தான் கண்ணிகள் உன்னைச் சுற்றிலுமிருக்கின்றன; திடீரென வரும் துன்பம் உன்னைத் திகிலூட்டுகிறது.

Therefore round about thee [are] snares, And trouble thee doth fear suddenly.

11 அதினால்தான் நீ பார்க்க முடியாத அளவு இருளாகவும் இருக்கிறது; வெள்ளமும் உன்னை மூடுகிறது.

Or darkness — thou dost not see, And abundance of waters doth cover thee.

12 “வானத்தின் உன்னதங்களில் அல்லவோ இறைவன் இருக்கிறார்? மேலேயுள்ள நட்சத்திரங்களைப் பார்; அவை எவ்வளவு உயரத்தில் இருக்கின்றன.

Is not God high [in] heaven? And see the summit of the stars, That they are high.

13 அப்படியிருந்தும் நீ, ‘இறைவனுக்கு என்ன தெரியும்? இப்படிப்பட்ட இருளின்வழியே அவர் நியாயந்தீர்க்கிறாரோ?

And thou hast said, 'What — hath God known? Through thickness doth He judge?

14 வானமண்டலங்களில் அவர் உலாவுகையில் அடர்ந்த மேகங்கள் அவரை மூடுகின்றன; அதினால் அவர் எங்களைக் காண்கிறதில்லை’ என்கிறாய்.

Thick clouds [are] a secret place to Him, And He doth not see;' And the circle of the heavens He walketh habitually,

15 தீய மனிதர் சென்ற பழைய பாதையில் நீயும் நடப்பாயோ?

The path of the age dost thou observe, That men of iniquity have trodden?

16 அவர்கள் தங்கள் காலம் வருமுன்பே இறந்துபோனார்கள்; அவர்களுடைய அஸ்திபாரத்தின்மேல் வெள்ளம் புரண்டது.

Who have been cut down unexpectedly, A flood is poured out on their foundation.

17 அவர்கள் இறைவனிடம், ‘நீர் எங்களை விட்டுவிடும்! எல்லாம் வல்லவரால் எங்களுக்கு என்ன ஆகும்?’ என்றார்கள்.

Those saying to God, 'Turn aside from us,' And what doth the Mighty One to them?

18 இருப்பினும், அவர் அவர்களை நன்மைகளால் நிரப்பினார்; நான் கொடியவரின் ஆலோசனைக்கு விலகி நிற்கிறேன்.

And he hath filled their houses [with] good: (And the counsel of the wicked Hath been far from me.)

19 அவர்களின் அழிவைக் கண்டு நேர்மையானவர்கள் மகிழ்கிறார்கள்; குற்றமற்றவர்கள் அவர்களைக் கேலிபண்ணி,

See do the righteous and they rejoice, And the innocent mocketh at them,

20 ‘பகைவர்கள் அழிய, நெருப்பு செல்வத்தைச் சுட்டது’ என்கிறார்கள்.

'Surely our substance hath not been cut off, And their excellency hath fire consumed.'

21 “இறைவனுக்குப் பணிந்து அவருடன் சமாதானமாயிரு; உனக்குச் செழிப்பு உண்டாகும்.

Acquaint thyself, I pray thee, with Him, And be at peace, Thereby thine increase [is] good.

22 அவர் வாயிலிருந்து வரும் அறிவுறுத்தல்களை ஏற்றுக்கொள். அவருடைய வார்த்தைகளை உன் இருதயத்தில் பதித்துக்கொள்.

Receive, I pray thee, from His mouth a law, And set His sayings in thy heart.

23 நீ கொடுமையை உன் கூடாரத்தைவிட்டு அகற்றி, எல்லாம் வல்லவரிடத்தில் திரும்பினால், உன் பழைய நிலைமையை அடைவாய்.

If thou dost return unto the Mighty Thou art built up, Thou puttest iniquity far from thy tents.

24 நீ தூளைப்போல் பொன்னையும், ஆற்றுக் கற்களைப்போல் ஓப்பீரின் தங்கத்தையும் எண்ணிக்கொள்.

So as to set on the dust a defence, And on a rock of the valleys a covering.

25 அப்பொழுது எல்லாம் வல்லவரே உனது தங்கமாகவும், உனக்குரிய சிறந்த வெள்ளியாகவும் இருப்பார்.

And the Mighty hath been thy defence, And silver [is] strength to thee.

26 அப்பொழுது, நீ நிச்சயமாய் எல்லாம் வல்லவரில் மகிழ்ச்சிகொண்டு, இறைவனை நோக்கி உன் முகத்தை உயர்த்துவாய்.

For then on the Mighty thou delightest thyself, And dost lift up unto God thy face,

27 நீ அவரிடம் வேண்டுதல் செய்யும்போது, அவர் உனக்குச் செவிகொடுப்பார்; நீ பொருத்தனைகளையும் நிறைவேற்றுவாய்.

Thou dost make supplication unto Him, And He doth hear thee, And thy vows thou completest.

28 நீ தீர்மானிப்பது செய்யப்படும், உன் வழிகளிலும் ஒளி பிரகாசிக்கும்.

And thou decreest a saying, And it is established to thee, And on thy ways hath light shone.

29 மனிதர் தாழ்த்தப்படும்போது நீ அவரிடம், ‘அவர்களை உயர்த்தும்’ என்று சொன்னால், அவர் தாழ்ந்தோரைக் காப்பாற்றுவார்.

For they have made low, And thou sayest, 'Lift up.' And the bowed down of eyes he saveth.

30 அவர் குற்றமுள்ளவனையும்கூட விடுவிப்பார்; உன் கைகளின் தூய்மையின் நிமித்தம் அவன் விடுவிக்கப்படுவான்.”

He delivereth the not innocent, Yea, he hath been delivered By the cleanness of thy hands.