Roman 4

1 Vbvrikunamv, ngonu oguv vla minladu, Abraham, ngonugv halung gv abu vre? Ninyigv rikivngki kunamv ogugukudw?

پس در این صورت دربارۀ آنچه ابراهیم یافت چه بگوییم، او که به‌لحاظ بشری، جدّ ما یهودیان بود؟

2 Vkvgv rinam dvdv lokv Pwknvyarnv kaagelo tarwkbak bv vvpv kubolo, hv oguogu rinam dvdv lvkwnglo googv svgobv ridu—vbvritola Pwknvyarnv gv kaagelo rimadu.

اگر اعمال نیک او سبب شد مقبول خدا واقع شود، می‌توانست افتخار کند. اما راه و روش خدا این نبود.

3 Darwknv kitap vv mindu, “Abraham Pwknvyarnvnyi mvngjwngto, okv ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv ninyia darwknv gobv laarwk sito.”

ببینیم در کتب مقدّس چه گفته شده: «ابراهیم به خدا ایمان آورد، و این برای او عدالت شمرده شد.»

4 Yvvnyiv riduvngdudw um rijo ngam jidu, vbvritola hv bunua anyuamin jinam gobv mvngmadu; hv bunugv ogugo paadudw vv nyingnam lokv paadu.

وقتی شخص کاری انجام می‌دهد، دستمزدش دیگر هدیه به شمار نمی‌آید، بلکه چیزی است که به خاطر کارش به دست آورده است.

5 Vbvritola yvvdw mvngjwng lo mvngging dudw, rinamgwngnam lokv mabv, okv yvvdw Pwknvyarnvnyi mvngjwng dunv oogv rimur nvnga apaamanv nga alvmanv gobv minv, vkvgv so mvngjwng lokv Pwknvyarnv sapkamsapa la vvpvdu bunua ninyigv atubogv gvlo tarwkbak bv laalwk kunam lvgabv.

اما به کسی که کاری انجام نمی‌دهد، بلکه به خدایی توکل می‌کند که خدانشناسان را عادل می‌شمارد و نجات می‌بخشد، ایمانش به حساب عدالت او گذاشته می‌شود.

6 Nyidam akonyi Pwknvyarnv tarwkbak nvgobv turwk sitoku ninyigv kudungkua rikunama miya kumabv v achialvbv mvngputo ho mvngpu nam lvkwng bv Dabid svbv minto.

داوود در بیان همین حقیقت، شادی یک شخص گناهکار را توصیف می‌کند که بدون آنکه لایق باشد، خدا او را «بی‌گناه» اعلام می‌دارد:

7 “Mvngpuv oogv yvvgv rigakpanam am mvngnga pvkudw, yvvgv rimur vdwa mvngnga pvkudw!

«خوشا به حال کسی که گناهش آمرزیده شد، و خطایش پوشانیده گردید.

8 yvvnyi rimur am Ahtu sapkamsapa namlo vvpv mapvdw vv mvngpuv!”

خوشا به حال کسی که خداوند او را مجرم نمی‌شناسد!»

9 Soogv mvngpuv vla minamv Dabid yvvnyi ayakmvu lwknam mvngchik lvgabv mimwng pvnvre? Ma vbvrinam lokvma, si ayakmvu lwkmanam jeka. Ngonu Darwknv kitap lokv kaala kuju, “Abraham Pwknvyarnvnyi mvngjwngto, okv ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv darwknv gobv ninyia laarwk sitoku.”

حال ممکن است این سؤال مطرح شود که این سعادت نصیب چه کسانی می‌گردد؟ آیا فقط نصیب اشخاصی می‌شود که ضمن ایمان به عیسی مسیح، مطابق شریعت ختنه نیز می‌شوند؟ یا نصیب آنانی هم می‌شود که بدون ختنه، فقط به عیسی مسیح ایمان دارند؟ در مورد ابراهیم چطور بود؟ دیدیم که ایمان ابراهیم برای او عدالت شمرده شد.

10 Vdwlo sum laarwk sipvnv? Kvvlo Abrahamnyi ayakmvu madv yilore vmalo ayakmvu ronga pvku are? Si kvvlo lokvku, kokwngloma.

اما این امر چگونه اتفاق افتاد؟ آیا بعد از ختنه بود که او عادل به شمار آمد، یا پیش از آنکه ختنه شود؟ روشن است که پیش از رسم ختنه بود.

11 Hv ayakmvu ropvku kokwng lo, okv ninyigv ayakmvu jinam nga kaatam la rito ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv darwknv bv ninyia laarwk sitoku oogv richo pukua ayakmvua mvpvkunv. Okv vkvlvgabv Pwknvyarnv lo mvngjwng la doonv dvdvgv Darwkchongjor gvnv abu bv Abrahamnyi mindunv okv ninyi gvlo gvngv darwk nvbv laarwk sidunv, hv bunua ayakmvu majvka laarwk sitoku.

در واقع او زمانی ختنه شد که مدتها از ایمان آوردن او به خدا و دریافت وعدهٔ برکت الهی می‌گذشت. مراسم ختنه، نشانه و علامتی بود از همین واقعیت. در نتیجه ابراهیم از لحاظ روحانی، پدر کسانی است که بدون ختنه شدن به خدا ایمان می‌آورند تا ایشان نیز عادل شمرده شوند.

12 Hv ka yvvdw ayakmvu pvdw vkvgv abu bv ridukunv, si, yvvdw, ayakmvu minggv kunv gvbvka rinv, Abraham gv dootv madvyilo gvngv kvvlo gv mvngjwng la doodu kalam la donv hv ka ayakmvu pvkunam vkvgv abu bvka ridunv.

در ضمن، ابراهیم از لحاظ روحانی پدر کسانی است که ختنه شده‌اند، اما با توجه به زندگی ابراهیم، پی برده‌اند که نجات و لطف خدا، از راه ایمان به دست می‌آید، نه در اثر مراسم ختنه. زیرا ابراهیم تنها از راه ایمان توانست رضایت خدا را حاصل کند، پیش از آنکه ختنه شود.

13 Abraham nyila okv ninyigv husi vdwa nyiamookuv ninyi gvbv rire vla milv jinama, hv vbv mvtoku, ogulvgavbolo Abraham Pvbv am tvvnam lokvma vbvritola vkvlvgavbolo hv mvngjwng toku okv darwk kunam lokv Pwknvyarnv gvlo laarwk sila ritoku.

خدا به ابراهیم و به نسل او وعده داد که جهان را به ایشان ببخشد. واضح است که این وعدهٔ خدا به این دلیل نبود که ابراهیم تشریفات و احکام شریعت را اجرا می‌کرد، بلکه فقط به خاطر ایمان او بود، ایمان و اعتماد به اینکه خدا وعده‌های خود را وفا خواهد نمود. خدا نیز در برابر این ایمان، ابراهیم را عادل شمرد.

14 Pvbv am tvvnv vdw sum Pwknvyarnv gv ogunv milvpvdw um jibolo, mvngjwng namsi anyung kaakumare okv Pwknvyarnv gv milv pvkunam vv ogubvka riku mare.

پس اگر هنوز هم ادعا می‌کنید که برکات خدا نصیب کسانی می‌شود که احکام و تشریفات یهود را نگاه می‌دارند، در واقع منظورتان این است که وعده‌های خدا به صاحبان ایمان، بی‌اعتبار است و ایمان به خدا نیز کار احمقانه‌ای است.

15 Pvbv vv Pwknvyarnv gv haachiak nvnga laalwk moludo; vbvritola ogolo Pvbv kaama pvdw, hoka Pvbv a tvvmabv ridung dubv riku kamadu.

اما حقیقت امر این است که هرگاه بکوشیم نجات و سعادت الهی را از راه انجام احکام شریعت به دست آوریم، همیشه نتیجه‌اش این می‌شود که مورد خشم و غضب خدا قرار می‌گیریم؛ زیرا هیچگاه موفق نمی‌شویم آن احکام را کاملاً رعایت کنیم. ما تنها زمانی می‌توانیم قانون‌شکنی نکنیم که اصلاً قانونی وجود نداشته باشد.

16 Okv mvngjwng nga kaala yikula milv nam nga milin pvnv, vv Abraham gv singsit dvdv ngam Pwknvyarnv gv vbv anyuamin bv jinam gobv rirungdubv milv pvvjitoku—yvvdw Pvbv am tvvdudw o mvngchik gvbv ma, vbvritola yvvdw Abraham aingbv mvngjwng dudw holvgabvka jidu. Abraham ngonu mvnwng gv lvgabv yalu gv abu riduku;

پس نتیجه می‌گیریم که خدا برکات خود را از راه ایمان به ما عطا می‌کند، همچون یک هدیه. حال، چه مراسم مذهبی را رعایت کنیم و چه نکنیم، اگر ایمانی مانند ایمان ابراهیم داشته باشیم، بی‌شک آن برکات نصیب ما نیز خواهد شد، چون از لحاظ ایمان، ابراهیم پدر همگی ماست.

17 Darwknv kitap v vbv mindu, “Ngo nam diringmooku mvnwng gv abu bv rimu pvkunv.” Vkvlvgabv milv pvvnamv Pwknvyarnv gv kaagia lo alvnvbv rito, yvvnyi Abraham mvngjwng pvdw—Pwknvyarnv sikunvnga turmu toku okv oguguchin kaama nvnga ka gamki lokv doomu toku.

همان‌طور که در کتب مقدّس نوشته شده: «تو را پدر قومهای بسیار ساخته‌ام.» علّت این امر این است که ابراهیم به خدایی ایمان آورد که مردگان را زنده می‌کند و چیزهای تازه را از نیستی‌ها خلق می‌کند.

18 Abraham mvngjwng laku okv mvngtin toku, vdwlo ogu mvngtin pvvsvgo kaama jvka mvngtin pvvla rito, okv vkvlvgabv “diringmooku mvnwng gv abu bv kokwng lo ridukubv rito.” Vjak vbv Darwknv kitap v minjidu, “noogv husiv nyido takar aingbv rire.”

بنابراین، زمانی که خدا به ابراهیم فرمود که به او پسری خواهد بخشید و از نسل او قومهای بسیاری به وجود خواهند آمد، ابراهیم به وعدهٔ خدا ایمان آورد، اگرچه چنین امری عملاً محال بود.

19 Hvkvgv anying ngv lvnggo bv ritoku; vbvrijvka ninyigv haapok lo adwnamar bv vdwgo nyikam kubvka ninyigv mvngjwng nam nga nyeka moma to, oogv adwnayak v sinro kubvka, Vmajvka vbvka rita doonv si sara ka umvuu doodu bvka riku mato.

زیرا در آن زمان ابراهیم صد سال داشت و همسرش سارا نود سال، و هیچ‌یک قادر نبودند صاحب فرزند شوند. با وجود این، چون ایمان ابراهیم قوی بود، به وعدهٔ خدا شک نکرد.

20 Ninyigv mvngjwng nam nga hv tupak mabv ridula, okv ninyi Pwknvyarnv gv milvpvvnam aka mvngsarnam bv rimato; ninyigv mvngjwng ngv jwkrw gobv rilwk toku, okv Pwknvyarnvnyi umbonyikv vla hartv jitoku.

بله، او هیچگاه شک ننمود. او به خدا ایمان داشت و ایمانش روز‌به‌روز قویتر شده، خدا را تجلیل کرد.

21 Hv ogunvgo milv pvpvdw um Pwknvyarnv rirungre mvngla hv mvngtin pvvtoku.

زیرا یقین داشت که خدا قادر است به همهٔ وعده‌های خود عمل کند.

22 Vv ogulvkwngbv Abraham, mvngjwng lokv vbolo, “Pwknvyarnv darwknv gobv laarwk sipv kunv.”

به خاطر همین ایمان بود که خدا او را عادل به شمار آورد.

23 Gaam vdw lokv “Hv darwknv gobv laarwk sinam” vkvgvlvga mvngchik ninyia lvkmato.

این عبارت که «از راه ایمان مورد قبول خدا واقع شد»، فقط دربارهٔ ابراهیم نوشته نشده است.

24 Hv bunu ngonu aka yvvnyidw darwknv bv laarwk sirekudw, yvvdw Jisunyi ngonugv Ahtu sipikula turkur pvkunv mvngla ninyia mvngjwng dudw holvgabvka lvklwk jidu,

بلکه برای این نوشته شد که ما اطمینان بیابیم که خدا ما را نیز از همان راه به حضور خود می‌پذیرد، یعنی از راه ایمان به وعدهٔ خدا، خدایی که خداوند ما عیسی را پس از مرگ زنده کرد.

25 Ogulvgavbolo hv ngonu rimur lvgabv silwk jipvnv, okv Pwknvyarnv gv lvkobv tarwkbak bv ngonua doomu dukubv hv turap pvkunv.

او به خاطر گناهان ما به مرگ سپرده شد، و دوباره زنده شد تا ما در پیشگاه خدا عادل به حساب آییم.