Hebru 12
1 Ngonua lvkobv svkvnv kayatayanv kairungnv nyipam gobv ngonua dooyumdo. Vkvlvgabv ngonugv lamtvlo ogugo mvtumritum dudw ho vdwa mvala okv rimur hv ngonua jarbwngla rwkrwk mvla gakbwngla doodunv vdwa mva silaju, okv ngonu lamtv joktu jokse nga haapok jila jokla juka.
Skoro otacza nas tak wielu ludzi wiary, odrzućmy wszystko, co nam przeszkadza—a zwłaszcza grzech—i wytrwale biegnijmy do mety w tych zawodach życia.
2 Klai ngonugv nyikkv Jisunyi rogap laju, ninyi gvlo ngonugv mvngjwng ngv atok lokv ataranya lobv mvngging dunv. Nw gv aainvlo mvngpu paase nga, nw daapo gv lvkwngbv topak matoku! Vmabvya nw daapo lo hinyinghirula sise lvkwngbv ogubvka mvngmato, okv nw vjak Pwknvyarnv gv dvbv dooging gv lakbik tangvlo doodukunv.
Wpatrujmy się w Jezusa, który jest początkiem i celem naszej wiary. On zgodził się ponieść haniebną śmierć na krzyżu, bo wiedział, jaka potem spotka Go radość. Teraz zaś zasiada w niebie, po prawej stronie Boga.
3 Nw ogugo ripv kudw um mvngkato, rimurnv nyi vdwgv achialvbv kaanwng mabv rinam a oguaingbv nw saktvla rito kubvdw! Vkvlvgabv nonuno atubongv mvngju sila topu mabvka.
Pomyślcie jednak, jaką wrogość okazali Mu wcześniej grzeszni ludzie! I nie pozwólcie, aby cokolwiek zniechęciło was lub doprowadziło do upadku!
4 Nonugv rimur ha turmilarmi sikulo nonu sinam nyenam gubv rimi siyo madv.
Przecież dotychczas, w walce z grzechem, nie musieliście przelewać ani kropli krwi.
5 Pwknvyarnv gv nonua ninyigv kuu aingbv mintvmirula minam gamchar vdwa nonu mvngpa kuma lare? “Ngoogv kuu anga nga vdwlo Ahtu nam minsar nama tvvgap laka, okv vdwlo nw naa yamredw no mvngju simabvka.
Nie zapominajcie o wezwaniu, które Bóg skierował do was, jako do swoich dzieci: „Moje dziecko, gdy Pan wymierza ci karę, nie lekceważ tego. A gdy zwraca ci uwagę na grzech, nie załamuj się.
6 Ogulvgavbolo Ahtu nw gv paknam mvnwngnga nw minsar dunv, okv nw gv kuu anga jvbv torwksinama nw mvritririt dunv.”
Pan bowiem karze wszystkich, których kocha, i dyscyplinuje tych, których uważa za swoje dzieci”.
7 Nonunogv hinching chingnam a abu gv mvritriritnam gubv no saktv laka; nonugv hinching chingnam lokv kaapadu Pwknvyarnv nonua nw gv kuu ayingbv mvgvdu. Abu gv mvdwkmvku manam kuu anga go dobv lare?
Bądźcie cierpliwi, gdy Bóg wymierza wam karę, znaczy to bowiem, że postępuje z wami jak ze swoimi dziećmi. Czy istnieje dziecko, które jeszcze nigdy nie było ukarane przez swojego ojca?
8 Nonuno nw gv kuu mvnwng vdwa mvnam apiabv, nonua mvritririt madubolo hv manv nonu nw gv jvjvnv kuu vdwvma, vbvritola dvchoyirv nvgv kuu vdwv.
Jeśli nigdy nie byliście karani przez Boga—a przecież dyscyplinuje On wszystkich wierzących—to znaczy, że nie jesteście Jego prawdziwymi dziećmi!
9 Tanyi amar lokv ngonugv abu vdwlo minbolo, bunu ngonua mvdwkmvku do okv ngonu bunua mvngdv dunv. Vbvrikunamv, ngonugv yalu gv Abu lo ngonu vdwgo tolwklaklwk sirungla ridudodu kubv ridukunv!
Gdy byliśmy dziećmi, nasi ojcowie wymierzali nam kary, a przecież szanujemy ich. Czy nie powinniśmy więc pozwolić naszemu duchowemu Ojcu, aby On również wychowywał nas i prowadził do wiecznego życia?
10 Ngonugv tanyi amar abu vdwv ngonua dw achuk gv lvgabv mvdwkmvku namv, kaarinyi bunu riinbv ridu; vbvritola Pwknvyarnv um ngonugv alvnam lvgabv ridu, vkvlvgavbolo ngonu ninyigv darwk nama baak paamwng gvdubv.
Ojcowie karali nas, aby jak najlepiej przygotować nas do krótkiego przecież życia na tym świecie. Bóg zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy byli święci—tak jak On!
11 Vdwlo ngonua mvritririt rikudw, kaarinyi hv ho dw lo mvngpu lvgabvma, ngonua mvngru monam lvgabv. Vbv yvv bunua mvritriritla tamsarnam vdwv aainvlo tarwkbaakbv turnam okv sarsopoyo gv amina paariku.
Gdy spotyka nas kara, nie czujemy radości, ale ból. Potem jednak, dzięki tej karze, w naszym życiu pojawia się pokój i prawość.
12 Vbvrikunamv, nonugv laakyu kunv laak kv idung toka, okv nonugv jinjinrumrumnv lvbwng ngv gwlwk motokuka!
Podnieście więc osłabione ręce, wyprostujcie zdrętwiałe kolana
13 Sorchinv lamtv vdwlo vngkar dvdv toka, vkvlvgavbolo lvpiknv lvpa ngv vngnyu mabv rima dubv, vbvritola poyadukubv.
i idźcie prostą drogą. A wtedy ci, którzy kroczą za wami, nawet jeśli kuleją, nie upadną, ale również nabiorą sił.
14 Mvnwngnga sarsopoyo bv ribam dubv rikw laka, okv darwkbv turdubv rikw laka, ogulvgavbolo vbv rimabv yvvka Ahtunyi kaapa mare.
Żyjcie ze wszystkim w zgodzie i prowadźcie święte życie, bez tego bowiem nikt nie zobaczy Pana.
15 Pwknvyarnv gv anyuaya lokv dakkur svnga hima sutoka. Yvvnyika kvvchaknv singnv ngv svngchala okv chumdwk lokv achialv gonyi adwkaku monam aingbv rimu mabvka.
Uważajcie też, aby nikt z was nie pozbawił się Bożej łaski. Nie pozwólcie też, aby w waszych sercach zakorzeniło się i rozrosło zgorzknienie, szkodzące innym ludziom.
16 Yvvnyika Isau gv jvbv gwngngmurla vmalo darwkmanv gubvrila, lvkin go achin dvnam mvngchik gv lvgabv nw gv achi gubvrila kaiyabv yikungyira paase nga pyogga sinv aingbv rimu mabvka.
Niech nikt z was nie będzie tak niemoralny lub bezbożny jak Ezaw, który za jeden posiłek sprzedał prawo do szczególnego błogosławieństwa, które—jako najstarszy syn—miał otrzymać od swojego ojca.
17 Nonuno chindu, ho kochingbv nw abu gv bokta nga naarwk sidukubv mvngtoku; nw nyikla sarla makar kubvka abuv ninyia hvngkur toku, ogulvgavbolo nw riro kunam ha lvkodv ridin dukubv lamtv kaaku matoku.
Wiecie przecież, że potem, gdy je chciał odzyskać, został odrzucony. Gorzko żałował swojego czynu, ale było już za późno na jakąkolwiek zmianę.
18 Nonu Israel nyi vdwgv aanam aingbv aama, nonugv hinla jinamv, Sinai Moodw lo vmv gugo dvbv, kanv pulwkla okv kanv jikriak to, doogumdoori rila,
Nie zbliżyliście się do góry Synaj, której można dotknąć. Nie widzieliście też buchającego z niej ognia, nie zobaczyliście też ciemności, mroku i strasznej burzy,
19 pungli tapu akogv dunam v, okv vlv gv adu v, vdwlo nyi vdwv vlv adua tvvtokudw, bunu gamchar gudv tvvmu kumabvkv vla kootoku,
nie słyszeliście również dźwięku trąby i potężnego głosu. Izraelici, gdy usłyszeli ten głos, błagali, aby zamilkł.
20 Ogulvgavbolo “Svnwngsvmin gunvka moodw am mvsit bolo, um vlwng orki runglaka.” Vla ortojinam ha bunu tvvnyu kuma toku.
Przeraził ich bowiem nakaz: „Nawet zwierzę, które dotknie tej góry, musi zostać ukarane śmiercią”.
21 Bunu kaanamv achialvbv busu kaapa toku vbvrila Moses mintoku, “Ngo busula okv jinjinrumrum pvnv!”
Wszystko to było tak przerażające, że nawet Mojżesz powiedział: „Cały trzęsę się ze strachu!”.
22 Vbvritola, nonu Jayon Moodw lo okv turnv Pwknvyarnv gv pamtv nyido mookugv Jerusalem lo, hoka hejar-hejar bv nyidogindung vdwgv doopam kolo, hoka nonu aatoku.
Wy jednak zbliżyliście się do góry Syjon i do miasta żywego Boga, czyli do niebiańskiej Jerozolimy. W mieście tym niezliczone rzesze aniołów uczestniczą w uroczystym zgromadzeniu.
23 Pwknvyarnv gv kuunyilo bvngtu mvnwng gv amina nyidomooku gv kitaplo lvkpv duku ho vdwgv himpu mvngpula doopam kolo nonu aaduku. Pwknvyarnv gvlo aadu yvvdw nyi nga jwngkadaka dunv, okv alvnv nyi vdwgv dow nga rvbwng mokunam vdwgvlo nonu aalwk duku.
Są tam także ci, którzy jako pierwsi zostali wybrani przez Boga i których imiona zostały zapisane w niebie. Jest tam również sam Bóg, który jest sędzią wszystkich ludzi. Są tam także duchy prawych, którzy osiągnęli już doskonałość.
24 Anw bv milv kunam ha mvkimvak pvkunv Jisu gvlo nonu aadu, okv Abel gv oyi sarnam ha alvyanv ogu milvla oyi paksakku ho aalwkduku.
W mieście tym jest również obecny Jezus—pośrednik nowego przymierza, którego przelana krew znaczy wiele więcej niż krew Abla.
25 Vbvrikunamv, nonu hima sulaka, okv yvv japdudw ninyi tvvya mabv riyoka. Yvvdw akonvgv Sichingmooku so darwknv doin japnam ha tvvmabv toa kunv vdwv ringsu lamanyato. Vbvrikubolo, nyidomooku tologv japnv anga ngonu dakkur kubolo achuk guka ringsu lajiku kaama!
Uważajcie, żeby nie odwrócić się od Tego, który do was przemawia. Izraelici nie słuchali Mojżesza, który mówił do nich tu, na ziemi—i nie uniknęli kary. Jeśli więc my odwrócimy się od Tego, który przemawia do nas z nieba, tym bardziej zostaniemy za to ukarani przez Boga.
26 Ho gv dw lo Ninyigv vlv ngv Sichingmookua hwkdinto, vbvritola vjak nw milv toku, “Ngo lvkodv Sichingmookua hwkdin mwngmare nyidomooku haka hwkdin re.”
Za pierwszym razem, gdy Bóg przemówił do ludzi, od Jego głosu zadrżała ziemia. Teraz zaś, zapowiedział On: „Ponownie wstrząsnę ziemią i niebem”.
27 “Lvkodv” vnam gamchar lokv kaatamdu pwknamyarnam oguogu vdw si hwkdin reku okv naala naa riku, vbvrikubolo hwkdin nyumanv oguogu vdwv doobwngre.
Słowo „ponownie” oznacza, że wszystko to, co jest zniszczalne, zostanie przemienione, a przetrwa tylko to, co jest niezniszczalne.
28 Vbvrikunamv, klai ngonu umbonyikv vla kuju, ogulvgavbolo ngonu hwkdin nyumanv karv nga naarwk supvku. Klai ngonu Pwknvyarnvnyi busula achialvbv mvngdvla, ogunv lamtv lokv ninyia mvngpu dubv rise ngvdw umbonyikv vla ninyia kumlajola kuju;
Skoro więc otrzymaliśmy niezniszczalne królestwo, okazujmy Bogu wdzięczność, cześć i respekt.
29 ogulvgavbolo ngonugv Pwknvyarnv jvjv bv mvyakmvchaknv vmv ngv.
Nasz Bóg jest bowiem tak potężny, jak ogień, który może wszystko pochłonąć.
