Awit ng mga Awit 3
1 Sa gabi sa aking higaan ako ay nananabik sa aking mahal, hinanap ko siya, pero hindi ko siya matagpuan.
MALUNA o ko'u wahi moe, i ka po, Ua imi au i ka'u mea i aloha'i; Imi au ia ia, aole nae i loaa.
2 Sabi ko sa aking sarili, “Babangon ako at pupunta sa iba't ibang dako ng lungsod, sa mga lansangan at mga plasa; hahanapin ko ang aking minamahal”. Hinanap ko siya pero, hindi ko siya matagpuan.
E ku au iluna, ano, e hele a puni ke kulanakauhale, Ma na alanui, a me na wahi akea, E imi i ka mea a ko'u uhane i aloha'i; Ua imi au ia ia, aole nae i loaa.
3 Natagpuan ako ng mga bantay habang sila ay nag-iikot sa lungsod. Tinanong ko sila, “Nakita ba ninyo ang aking minamahal?”
Ua loaa au i ka poe kiai, Ka poe hele a puni ke kulanakauhale; I aku la au, Ua ike anei oukou i ka'u mea i aloha'i?
4 Ilang sandali palang ang nakalipas pagkatapos ko silang malampasan nang natagpuan ko siya na minamahal ng aking kaluluwa. Hinawakan ko siya at hindi siya binitiwan hanggang nadala ko siya sa bahay ng aking ina, sa silid ng nagbuntis sa akin. Nagsasalita sa ibang kababaihan ang babae
Aole liuliu ko'u hele ana mai o lakou aku, A loaa mai ia'u ka mea a ko'u uhane i aloha'i; Ua lalau au ia ia, aole nae e hookuu aku; A hookomo au ia ia iloko o ka hale o ko'u makuwahine, A iloko o ke keena o ka mea nana au i hanau mai.
5 Nais kong mangako kayo, mga anak na dalaga ng bayang Jerusalem, kasama ng mga gasel at mga babaing usa sa parang, na hindi ninyo gagambalain ang aming pagtatalik hanggang ito ay matapos. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae
Ke kauoha aku nei au ia oukou, e na kaikamahine o Ierusalema, Ma na anetelope a me na dia o ke kula, E hooluliluli ole aku oukou, a e hoala ole i ka'u mea i aloha'i, a ala wale mai ia.
6 Ano iyon na dumarating mula sa ilang tulad ng isang hanay ng usok, pinabanguhan ng mira at kamanyang, kasama ng lahat ng mga pulbos na ipinagbili ng mga mangangalakal?
Owai keia e hoea mai ana mai ka waonahele mai, E like me na punohu uwahi? Ua moani mai kona mura, a me koua libano, A me na mea ala a pau a ka mea kalepa.
7 Tingnan mo, ang arag-arag ni Solomon na binubuhat; animnapung mga mandirigma ang nakapaligid dito, animnapung mga sundalo ng Israel.
Aia hoi, o kona wahi e moe ai, no Solomona ia, He kanaono kanaka koa [e ku ana] a puni ia, He poe ikaika o ka Iseraela.
8 Sila ay mga dalubhasa sa espada at bihasa sa digmaan. Bawa't lalaki ay may espada sa kaniyang tagiliran, armado laban sa mga kilabot ng gabi.
Ua lalau lakou a pau i na pahikaua, He poe akamai lakou i ke kaua; Aia no ka pahi a kela mea keia mea ma kona uha, No ka makau i ka po.
9 Ginawan ni Haring Solomon ang kaniyang sarili ng isang upuan na yari sa kahoy na Sedan na mula sa Lebanon.
Hana iho la ke alii o Solomona i hale auamo nona, I ka laau o Lebanona.
10 Ang mga poste nito ay gawa sa pilak, ang likuran ay gawa sa ginto, at ang upuan sa lilang tela. Ang panloob nito ay pinalamutian ng may pag-ibig ng mga anak na dalaga ng bayang Jerusalem. Nagsasalita sa ibang kababaihan ng Jerusalem ang dalaga.
Hana iho la oia i na kia he kala; A o ke kino, hana iho la i ke gula; O ka noho ona, he mea ulaula ia; Ua kipapaia kona walua i ke aloha, No na kaikamahine mai o Ierusalema.
11 Lumabas kayo, mga dalaga ng bayang Sion, at masdang mabuti si Haring Solomon, suot-suot ang korona na siyang ikinorona sa kaniya ng kaniyang ina sa araw ng kaniyang kasal, doon sa masayang araw ng kaniyang buhay.
E puka iwaho, e na kaikamahine o Ziona, a e ike i ke alii ia Solomona, Me kona papale alii, ka mea a kona makuwahine i kau maluna ona, I kona la i mareia'i, i ka la i olioli ai kona naau.
