Awit ng mga Awit 3
1 Sa gabi sa aking higaan ako ay nananabik sa aking mahal, hinanap ko siya, pero hindi ko siya matagpuan.
Sa pagkagabii sa akong higdaanan nagtinguha ako sa akong hinigugma; nangita ako kaniya, apan wala ko siya mahikaplagi.
2 Sabi ko sa aking sarili, “Babangon ako at pupunta sa iba't ibang dako ng lungsod, sa mga lansangan at mga plasa; hahanapin ko ang aking minamahal”. Hinanap ko siya pero, hindi ko siya matagpuan.
Miingon ako sa akong kaugalingon, “Mobangon ako ug moadto sa siyudad, ngadto sa kadalanan ug sa mga plasa; pangitaon ko ang akong hinigugma.” Nangita ako kaniya, apan wala ko siya mahikaplagi.
3 Natagpuan ako ng mga bantay habang sila ay nag-iikot sa lungsod. Tinanong ko sila, “Nakita ba ninyo ang aking minamahal?”
Nakaplagan ako sa mga magbalantay samtang naglibotlibot sila sa siyudad. Gipangutana ko sila, “Nakita ba ninyo ang akong hinigugma?”
4 Ilang sandali palang ang nakalipas pagkatapos ko silang malampasan nang natagpuan ko siya na minamahal ng aking kaluluwa. Hinawakan ko siya at hindi siya binitiwan hanggang nadala ko siya sa bahay ng aking ina, sa silid ng nagbuntis sa akin. Nagsasalita sa ibang kababaihan ang babae
Wala madugay human ako milabay kanila nga nahikaplagan ko ang gihigugma sa akong kalag. Gigunitan ko siya ug wala ko na siya palakwa hangtod nga nadala nako siya ngadto sa balay sa akong inahan, ngadto sa lawak nga tuloganan sa tawo nga maoy nanamkon kanako. Nakigsulti ang babaye sa ubang mga babaye.
5 Nais kong mangako kayo, mga anak na dalaga ng bayang Jerusalem, kasama ng mga gasel at mga babaing usa sa parang, na hindi ninyo gagambalain ang aming pagtatalik hanggang ito ay matapos. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae
Buot ko nga manumpa kamo, nga mga anak nga babaye sa kalalakin-an sa Jerusalem, pinaagi sa mga laki nga lagsaw ug sa mga baye nga binaw didto sa kaumahan, nga dili ninyo samokon ang among paghigugmaay hangtod nga mahuman kini. Miingon ang babaye sa iyang kaugalingon
6 Ano iyon na dumarating mula sa ilang tulad ng isang hanay ng usok, pinabanguhan ng mira at kamanyang, kasama ng lahat ng mga pulbos na ipinagbili ng mga mangangalakal?
Unsa man kanang nanungas gikan sa kamingawan nga sama sa hugpong nga aso, gipahumotan sa mira ug insenso, uban sa tanang mga pulbos nga gibaligya sa tigpatigayon?
7 Tingnan mo, ang arag-arag ni Solomon na binubuhat; animnapung mga mandirigma ang nakapaligid dito, animnapung mga sundalo ng Israel.
Tan-awa, mao kini ang higdaanan ni Solomon; 60 ka mga manggugubat ang nag-alirong niini, 60 ka kasundalohan sa Israel.
8 Sila ay mga dalubhasa sa espada at bihasa sa digmaan. Bawa't lalaki ay may espada sa kaniyang tagiliran, armado laban sa mga kilabot ng gabi.
Hanas sila sa espada ug batid sa pagpakiggubat. Ang matag lalaki adunay espada sa iyang kiliran, sinangkapan sa hinagiban batok sa kalisang sa kagabhion.
9 Ginawan ni Haring Solomon ang kaniyang sarili ng isang upuan na yari sa kahoy na Sedan na mula sa Lebanon.
Naghimo si Haring Solomon alang sa iyang kaugalingon ug sedan nga lingkoranan gikan sa kahoy sa Lebanon.
10 Ang mga poste nito ay gawa sa pilak, ang likuran ay gawa sa ginto, at ang upuan sa lilang tela. Ang panloob nito ay pinalamutian ng may pag-ibig ng mga anak na dalaga ng bayang Jerusalem. Nagsasalita sa ibang kababaihan ng Jerusalem ang dalaga.
Hinimo sa plata ang mga tukod niini; hinimo sa bulawan ang sandiganan, ug tapol ang panapton sa lingkoranan. Ang sulod niini gidayandayanan uban sa gugma pinaagi sa mga anak nga babaye sa kalalakin-an sa Jerusalem. Nakigsulti ang batan-on nga babaye ngadto sa mga babaye sa Jerusalem.
11 Lumabas kayo, mga dalaga ng bayang Sion, at masdang mabuti si Haring Solomon, suot-suot ang korona na siyang ikinorona sa kaniya ng kaniyang ina sa araw ng kaniyang kasal, doon sa masayang araw ng kaniyang buhay.
Panggula kamo, mga anak nga babaye sa kalalakin-an sa Zion, ug sud-onga si Haring Solomon, nga nagsul-ob sa korona nga gikorona kaniya sa iyang inahan sa adlaw sa iyang kasal, sa malipayon nga adlaw sa iyang kinabuhi.
