Mga Awit 88
1 Yahweh, Diyos ng aking kaligtasan, araw at gabi akong umiiyak sa iyo.
A SONG. A PSALM OF THE SONS OF KORAH. TO THE OVERSEER. [SET] ON “SICKNESS TO AFFLICT.” AN INSTRUCTION OF HEMAN THE EZRAHITE. O YHWH, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before You,
2 Pakinggan mo ang aking panalangin; pansinin mo ang aking pag-iyak.
My prayer comes in before You, Incline Your ear to my loud cry,
For my soul has been full of evils, And my life has come to Sheol. (Sheol h7585)
4 Tinuturing ako ng mga tao na gaya ng mga bumababa sa hukay; ako ay isang taong walang lakas.
I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.
5 Iniwan ako sa gitna ng mga patay; katulad ako ng mga patay na nakahimlay sa libingan, na wala ka nang pakialam dahil naalis na (sila) mula sa iyong kapangyarihan.
Among the dead—free, As pierced ones lying in the grave, Whom You have not remembered anymore, Indeed, they have been cut off by Your hand.
6 Inilagak mo ako sa pinakamalalim na bahagi ng hukay, sa madilim at malalim na mga lugar.
You have put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
7 Nakadagan sa akin ang bigat ng iyong poot, at lahat ng iyong mga alon ay humahampas sa akin. (Selah)
Your fury has lain on me, And You have afflicted [with] all Your breakers. (Selah)
8 Dahil sa iyo, iniiwasan ako ng mga kasama ko. Ginawa mo akong katakot-takot na tanawin sa kanila. Nakagapos ako at hindi ako makatakas.
You have put my acquaintance far from me, You have made me an abomination to them, Shut up—I do not go forth.
9 Namamaga ang mga mata ko dahil sa pighati; Buong araw akong tumatawag sa iyo, Yahweh; inuunat ko ang aking mga kamay sa iyo.
My eye has grieved because of affliction, I called You, O YHWH, all the day, I have spread out my hands to You.
10 Gagawa ka ba ng mga himala para sa patay? Babangon ba ulit silang mga namatay para papurihan ka? (Selah)
Do You do wonders to the dead? Does Rephaim rise? Do they thank You? (Selah)
11 Maihahayag ba sa libingan ang iyong katapatan sa tipan, ang iyong pagiging tapat sa lugar ng mga patay?
Is Your kindness recounted in the grave? Your faithfulness in destruction?
12 Malalaman ba ang kamangha-mangha mong mga ginawa sa kadiliman, o ang iyong katuwiran sa lugar ng pagkamakalimutin?
Are Your wonders known in the darkness? And Your righteousness in the land of forgetfulness?
13 Pero dumadaing ako sa iyo, Yahweh; sa umaga ay idinudulog ko sa iyong harapan ang aking mga panalangin.
And I, to You, O YHWH, I have cried, And in the morning my prayer comes before You.
14 Yahweh, bakit mo ako tinatanggihan? Bakit mo tinatago ang iyong mukha mula sa akin?
Why, O YHWH, do You cast off my soul? You hide Your face from me.
15 Matagal na akong naghihirap at nasa bingit na ng kamatayan simula pa nang aking kabataan. Nagdusa na ako sa labis mong galit; wala na akong magagawa.
I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Your terrors—I pine away.
16 Dinaanan na ako ng iyong galit, at pinuksa ako ng katakot-takot mong mga gawain.
Your wrath has passed over me, Your terrors have cut me off,
17 Buong araw nila akong pinaligiran katulad ng tubig; pinalibutan nila ako.
They have surrounded me as waters all the day, They have gone around against me together,
18 Tinanggal mo ang bawat kaibigan at kasama mula sa akin. Ang tanging kasama ko lang ay ang kadiliman.
You have put lover and friend far from me, My acquaintance [is] the place of darkness!
