Mga Awit 66

1 Mag-ingay sa galak para sa Diyos, lahat ng nilalang;

Til Sangmesteren; en Psalmesang. Raaber med Glæde for Gud al Jorden!

2 Awitin ang kaluwalhatian ng kaniyang pangalan; gawing maluwalhati ang kaniyang kapurihan.

Synger Psalmer til hans Navns Ære; giver ham Ære til hans Pris.

3 Sabihin mo sa Diyos, “Nakakikilabot ang iyong mga gawa! Sa pamamagitan ng kadakilaan ng iyong kapangyarihan, magpapasakop sa iyo ang iyong mga kaaway.

Siger til Gud: Hvor forfærdelige ere dine Gerninger! for din store Magts Skyld skulle dine Fjender smigre for dig.

4 Sasamba at aawit sa iyo ang lahat ng nasa lupa; aawit (sila) sa iyong pangalan.” (Selah)

Al Jorden skal tilbede dig og lovsynge dig; de skulle lovsynge dit Navn. (Sela)

5 Halika at tingnan ang mga gawa ng Diyos; kinatatakutan siya sa kaniyang mga ginagawa sa mga anak ng mga tao.

Gaar hen og ser Guds Værk; han er forfærdelig i Gerning imod Menneskens Børn.

6 Ginawa niyang tuyong lupa ang dagat; tumawid (sila) sa ilog nang naglalakad; nagalak kami sa kaniya roon.

Han omvendte Havet til det tørre, de gik til Fods over Floden; der glædede vi os i ham.

7 Namumuno siya magpakailanman sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan; pinagmamasdan ng kaniyang mga mata ang mga bansa; huwag hayaang itaas ng mga suwail ang kanilang mga sarili. (Selah)

Han hersker med sin Magt evindelig, hans Øjne vare paa Hedningerne; de genstridige ophøje sig ikke. (Sela)

8 Purihin ang Diyos, kayong mga tao, hayaang marinig ang tinig ng kaniyang kapurihan.

I Folkefærd! lover vor Gud og lader Røsten høres til hans Pris!

9 Iniingatan niya tayo sa mga nabubuhay, at hindi pinapahintulutang madulas ang ating mga paa.

Han holder vor Sjæl i Live og lader ikke vor Fod snuble.

10 Dahil ikaw, O Diyos, ang sumubok sa amin; sinubok mo kami gaya ng pilak.

Thi du har prøvet os, o Gud! du har lutret os, ligesom Sølv bliver lutret.

11 Dinala mo kami sa isang lambat; nilagyan mo kami ng matinding pabigat sa aming mga balakang.

Du har ført os i Garnet, du lagde et Tryk paa vore Lænder.

12 Pinasakay mo ang mga tao sa aming mga ulo; dumaan kami sa apoy at tubig; pero inilabas mo kami sa malawak na lugar.

Du lod Mennesker fare over vort Hoved; vi ere komne i Ild og i Vand, men du udførte os til at vederkvæges.

13 Pupunta ako sa iyong tahanan na may mga sinunog na handog; tutuparin ko ang aking mga panata

Jeg vil gaa ind i dit Hus med Brændofre, jeg vil betale dig mine Løfter,

14 na ipinangako ng aking labi at sinabi ng aking bibig nang ako ay nasa kahirapan.

dem, som mine Læber oplode sig med, og min Mund talte, da jeg var i Angest.

15 Magsusunog ako ng taba ng mga hayop bilang handog na may mabangong samyo ng mga tupa; mag-aalay ako ng mga toro at kambing. (Selah)

Jeg vil ofre dig Brændoffer af fedt Kvæg og Duften af Vædre; jeg vil tillave Øksne og Bukke. (Sela)

16 Halika at makinig, lahat kayo na may takot sa Diyos, at ipahahayag ko kung ano ang ginawa niya para sa aking kaluluwa.

Kommer hid, hører til, alle 1, som frygte Gud, saa vil jeg fortælle, hvad han har gjort ved min Sjæl.

17 Nananawagan ako sa kaniya gamit ang aking bibig, at pinuri siya ng aking dila.

Til ham raabte jeg med min Mund, og hans Pris kom paa min Tunge.

18 Kung alam kong may kasalanan sa aking puso, hindi makikinig ang Diyos sa akin.

Dersom jeg havde set Uret i mit Hjerte, da vilde Herren ikke have hørt mig.

19 Pero tunay ngang nakinig ang Diyos; binigyan niya ng pansin ang tinig ng aking panalangin.

Dog har Gud hørt; han gav Agt paa min Bøns Røst.

20 Purihin ang Diyos, na hindi itinakwil ang aking panalangin o kaniyang katapatan sa tipan mula sa akin.

Lovet være Gud, som ikke forskød min Bøn eller vendte sin Miskundhed fra mig!