Mga Awit 44

1 Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.

“To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.

2 Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.

Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.

3 Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)

For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.

4 O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.

Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.

5 Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.

Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.

6 Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.

For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.

7 Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.

But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.

8 Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)

Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)

9 Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.

But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.

10 Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.

Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.

11 Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.

Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.

12 Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.

Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.

13 Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.

Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.

14 Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.

Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.

15 Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha

All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;

16 dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.

Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.

17 Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.

All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;

18 Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.

Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:

19 Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.

Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.

20 Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,

If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:

21 hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.

Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.

22 Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.

But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.

23 Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?

Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.

24 Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?

Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?

25 Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.

For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.

26 Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.

Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.