Mga Awit 44

1 Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.

Unto the end, for the sons of Core, to give understanding. We have heard, O God, with our ears: our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.

2 Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.

Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them: thou didst afflict the people and cast them out.

3 Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)

For they got not the possession of the land by their own sword: neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance: because thou wast pleased with them.

4 O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.

Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.

5 Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.

Through thee we will push down our enemies with the horn: and through thy name we will despise them that rise up against us.

6 Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.

For I will not trust in my bow: neither shall my sword save me.

7 Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.

But thou hast saved us from them that afflict us: and hast put them to shame that hate us.

8 Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)

In God shall we glory all the day long: and in thy name we will give praise for ever.

9 Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.

But now thou hast cast us off, and put us to shame: and thou, O God, wilt not go out with our armies.

10 Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.

Thou hast made us turn our back to our enemies: and they that hated us plundered for themselves.

11 Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.

Thou hast given us up like sheep to be eaten: thou hast scattered us among the nations.

12 Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.

Thou hast sold thy people for no price: and there was no reckoning in the exchange of them.

13 Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.

Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.

14 Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.

Thou hast made us a byword among the Gentiles: a shaking of the head among the people.

15 Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha

All the day long my shame is before me: and the confusion of my face hath covered me,

16 dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.

At the voice of him that reproacheth and detracteth me: at the face of the enemy and persecutor.

17 Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.

All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee: and we have not done wickedly in they covenant.

18 Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.

And our heart hath not turned back: neither hast thou turned aside our steps from thy way.

19 Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.

For thou hast humbled us in the place of affliction: and the shadow of death hath covered us.

20 Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,

If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god:

21 hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.

Shall not God search out these things: for he knoweth the secrets of the heart.

22 Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.

Because for thy sake we are killed all the day long: we are counted as sheep for the slaughter.

23 Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?

Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.

24 Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?

Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?

25 Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.

For our soul is humbled down to the dust: our belly cleaveth to the earth.

26 Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.

Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name’s sake.