Mga Awit 35
1 Kumilos ka laban sa mga kumikilos laban sa akin O Yahweh; labanan mo ang mga lumalaban sa akin.
Av David. Herre, før mi sak mot deim som hev sak mot meg! Strid mot deim som strider mot meg!
2 Kunin mo ang iyong maliit na pananggalang at malaking pananggalang; bumangon ka at ako ay iyong tulungan.
Grip skjold og verja og reis deg til hjelp for meg!
3 Sa mga humahabol sa akin gamitin mo ang iyong mga sibat at palakol; sa kaluluwa ko ay iyong sabihin, “Ako ang iyong kaligtasan.”
Drag spjotet fram og steng vegen for deim som forfylgjer meg! Seg til mi sjæl: «Eg er di frelsa!»
4 Nawa ang mga naghahangad sa aking buhay ay mapahiya at masira ang puri. Nawa ang mga nagbabalak na saktan ako ay tumalikod at malito.
Lat deim blygjast og skjemmast, som stend meg etter livet! Lat deim vika attende med skam, som vil meg noko vondt!
5 Nawa (sila) ay maging tulad ng hinanging ipa, sa pagtataboy ng anghel ni Yahweh sa kanila.
Lat deim verta som agner for vind, og Herrens engel støyte deim burt!
6 Nawa ang kanilang daraanan ay maging madilim at madulas, habang tinutugis (sila) ng anghel ni Yahweh.
Lat deira veg verta myrk og hål, og Herrens engel forfylgje deim!
7 Nang walang dahilan, naglagay (sila) ng lambat para sa akin; nang walang dahilan nagbungkal (sila) ng hukay para sa aking buhay.
For utan orsak hev dei løynt si grav med garn åt meg, utan orsak hev dei grave ei grav for mitt liv.
8 Hayaan mo na dumating sa kanila nang hindi inaasahan ang pagkawasak. Hayaan mo na mahuli (sila) ng inilagay nilang lambat. Sa kanilang pagkawasak, hayaan mong (sila) ay bumagsak.
Lat tjon koma yver honom, når han ikkje veit det, og det garn han løynde fanga honom; lat honom falla i det til sitt tjon!
9 Pero magsasaya ako kay Yahweh at magagalak sa kaniyang kaligtasan.
Og mi sjæl skal gleda seg i Herren, fagna seg i hans frelsa.
10 Sa aking buong lakas sasabihin ko, “Sino ang katulad mo, Yahweh, na siyang nagliligtas sa mga api mula sa mas malakas kaysa sa kanila at ang mahihirap at nangangailangan mula sa mga nagtatangka na nakawan (sila)
Alle mine bein skal segja: «Herre, kven er som du, du som friar den arme frå ein som er honom for sterk, den arme og fatige frå den som plundrar honom?»
11 Dumarami ang masasamang saksi; pinararatangan nila ako nang hindi totoo.
Det stend upp mange vitne; dei spør meg um det som eg ikkje veit.
12 Binayaran nila ng kasamaan ang aking kabutihan. Ako ay nagdadalamhati.
Dei gjev meg vondt til løn for godt; mi sjæl er lati åleine.
13 Pero, nang maysakit (sila) nagsuot ako ng sako; nag-ayuno ako para sa kanila na nakatungo ang aking dibdib.
Men eg, eg gjekk i syrgjeklæde, då dei var sjuke; eg pinte mi sjæl med fasta, og mi bøn vende att til min barm.
14 Nagdalamhati ako para sa aking mga kapatid; lumuhod ako sa pagluluksa para sa aking ina.
Eg gjekk ikring, som det skulde vore min ven, min bror; eg gjekk bøygd og svartklædd, som ein som syrgjer på mor si.
15 Pero nang ako ay natisod, natuwa (sila) at nagsama-sama; nagsama-sama (sila) laban sa akin, at ako ay ginulat nila. Winarak nila ako nang walang humpay.
Men no, då det hallar med meg, no gled dei seg og flokkar seg saman; det flokkast mot meg fantar og folk eg ikkje kjenner; dei riv sund og kviler ikkje.
16 Walang galang nila akong hinamak; nangalit ang kanilang mga ngipin sa akin.
Liksom skamløysor som driv spott for ein brødbite, so skjer dei tenner imot meg.
17 Panginoon hanggang kailan ka titingin? Iligtas mo ang aking kaluluwa mula sa kanilang mga mapangwasak na pag-atake, ang buhay ko mula sa mga leon.
Herre, kor lenge vil du sjå på? Drag mi sjæl undan deira herverk, mitt einaste frå unge løvor!
18 Pagkatapos magpapasalamat ako sa iyo sa dakilang pagpupulong; pupurihin kita sa maraming tao.
Eg vil prisa deg i ei stor samling, lova deg millom mykje folk.
19 Huwag mong hayaang magdiwang sa akin ang mapanlinlang kong mga kaaway; huwag mo silang hayaang magawa ang kanilang masasamang mga balak.
Lat deim som utan grunn er mine fiendar ikkje gleda seg yver meg! Lat deim som hatar meg utan orsak ikkje blinka med auga!
20 Dahil hindi (sila) nagsasalita ng kapayapaan, sa halip, nagpaplano (sila) ng mga salitang mapanlinlang laban sa naninirahan sa aming lupain na mapayapang namumuhay.
For dei talar ikkje fred, men tenkjer upp svikande ord mot dei stille i landet.
21 Binubuka nila ng malaki ang kanilang mga bibig laban sa akin; sabi nila, “Ha, ha, nakita namin ito.”
Og dei riv sin munn vidt upp imot meg, dei segjer: «Ha, ha! Vårt auga hev set det!»
22 Nakita mo ito, Yahweh, huwag kang manahimik; huwag kang lumayo sa akin Panginoon.
Du ser det, Herre, teg ikkje! Herre, ver ikkje langt ifrå meg!
23 Bumangon ka at gumising para ipagtanggol ako; aking Diyos at Panginoon, ipagtanggol mo ang aking panig.
Vakna upp og vert vaken til å gjeva meg rett, min Gud og Herre, til å føra mi sak!
24 Ipagtanggol mo ako, Yahweh aking Diyos, dahil sa iyong katuwiran; huwag mo silang hayaang magalak sa akin.
Døm meg etter di rettferd, Herre min Gud, og lat deim ikkje gleda seg yver meg!
25 Huwag mong hayaang sabihin nila sa kanilang puso na, “Aha, nakuha na namin ang aming nais.” Huwag mong hayaan na sabihin nila, “Nilamon namin siya.”
Lat deim ikkje segja i sitt hjarta: «Ha, det er vår lyst!» Lat deim ikkje segja: «Me hev gløypt honom upp!»
26 Ilagay mo (sila) sa kahihiyan at lituhin mo silang nagnanais na saktan ako. Nawa ang mga gustong humamak sa akin ay mabalot ng kahihiyan at kasiraan.
Lat deim skjemmast og blygjast alle saman som gled seg i mi ulukka; lat deim klæda seg i skam og skjemsla, dei som høgmodast yver meg!
27 Hayaan mong ang mga nagnanais ng paglaya ko ay sumigaw sa galak at matuwa; nawa patuloy nilang sabihin, “Purihin si Yahweh, siya na nasisiyahan sa kapakanan ng kaniyang lingkod.”
Lat deim fagna seg og gleda seg, som unner meg min rett, og lat deim alltid segja: «Høglova vere Herren, som unner sin tenar at det gjeng honom godt!»
28 Pagkatapos nito ang katarungan mo at kapurihan ay buong araw kong ihahayag.
Og mi tunga skal kveda ut di rettferd, heile dagen din pris.
