< Mga Awit 147 >

1 Purihin si Yahweh! Mabuting umawit sa ating Diyos. Kasiya-siya at nararapat lang na gawin ito.
Praise ye the Lord, for it is good to sing vnto our God: for it is a pleasant thing, and praise is comely.
2 Nawasak ang Jerusalem, pero tinutulungan tayo ni Yahweh na itayo ulit ito.
The Lord doth builde vp Ierusalem, and gather together the dispersed of Israel.
3 Ibinabalik niya ang mga taong dinala sa ibang bayan. Pinalalakas niya ulit ang mga pinanghihinaan ng loob at pinagagaling ang kanilang mga sugat.
He healeth those that are broken in heart, and bindeth vp their sores.
4 Siya ang lumikha ng mga bituin.
He counteth the nomber of the starres, and calleth them all by their names.
5 Dakila at makapangyarihan si Yahweh, at walang kapantay ang kaniyang karunungan.
Great is our Lord, and great is his power: his wisdome is infinite.
6 Itinataas ni Yahweh ang mga inaapi, at ibinababa niya ang mga masasama.
The Lord relieueth the meeke, and abaseth the wicked to the ground.
7 Umawit kay Yahweh ng may pasasalamat; gamit ang alpa, umawit ng papuri para sa ating Diyos.
Sing vnto the Lord with prayse: sing vpon the harpe vnto our God,
8 Tinatakpan niya ang kalangitan ng mga ulap at hinahanda ang ulan para sa lupa, na nagpapalago ng mga damo sa mga kabunkukan.
Which couereth the heauen with cloudes, and prepareth raine for the earth, and maketh the grasse to growe vpon the mountaines:
9 Binibigyan niya ng pagkain ang mga hayop at mga inakay na uwak kapag (sila) ay umiiyak.
Which giueth to beasts their foode, and to the yong rauens that crie.
10 Hindi siya humahanga sa bilis ng kabayo o nasisiyahan sa lakas ng binti ng isang tao.
He hath not pleasure in the strength of an horse, neither delighteth he in the legs of man.
11 Nasisiyahan si Yahweh sa mga nagpaparangal sa kaniya, sa mga umaasa sa katapatan niya sa tipan.
But the Lord deliteth in them that feare him, and attende vpon his mercie.
12 Purihin niyo si Yahweh, kayong mga mamamayan ng Jerusalem! Purihin niyo ang inyong Diyos, Sion.
Prayse the Lord, O Ierusalem: prayse thy God, O Zion.
13 Dahil pinalalakas niya ang rehas ng inyong mga tarangkahan, pinagpapala niya ang mga batang kasama ninyo.
For he hath made the barres of thy gates strong, and hath blessed thy children within thee.
14 Pinagyayaman niya ang mga nasa loob ng inyong hangganan, pinasasaya niya kayo sa pamamagitan ng pinakamaiinam na trigo.
He setteth peace in thy borders, and satisfieth thee with the floure of wheate.
15 Pinadadala niya ang kaniyang kautusan sa mundo, dumadaloy ito nang maayos.
He sendeth foorth his commandement vpon earth, and his worde runneth very swiftly.
16 Ginagawa niyang parang nyebe ang lana, pinakakalat niya ang mga yelo na parang abo.
He giueth snowe like wooll, and scattereth the hoare frost like ashes.
17 Nagpapaulan siya ng yelo na parang mumo, sinong makatitiis ng ginaw na pinadala niya?
He casteth foorth his yce like morsels: who can abide the colde thereof?
18 Ipinahahayag niya ang kaniyang utos at tinutunaw ito, pina-iihip niya ang hangin at pinadadaloy niya ang tubig.
He sendeth his worde and melteth them: he causeth his winde to blowe, and the waters flowe.
19 Ipinahayag niya ang kaniyang salita kay Jacob, ang mga alituntunin niya at makatuwirang mga utos sa Israel.
He sheweth his word vnto Iaakob, his statutes and his iudgements vnto Israel.
20 Hindi niya ginawa ito sa ibang bayan, wala silang alam sa kaniyang mga utos. Purihin si Yahweh.
He hath not dealt so with euery nation, neither haue they knowen his iudgements. Prayse ye the Lord.

< Mga Awit 147 >