< Mga Awit 139 >

1 Yahweh, sinayasat mo ako at kilala.
Господе! Ти ме кушаш и знаш.
2 Alam mo kung kailan ako uupo at babangon; kahit malayo ka sa akin nauunawaan mo ang aking saloobin.
Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
3 Minamasdan mo ang aking daan at kapag ako ay nahihiga; alam mo ang lahat sa aking pamumuhay.
Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
4 Yahweh, wala akong sinasabi na hindi mo lubos na alam.
Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
5 Sa likuran at harapan ay nandoon ang iyong mga kamay sa akin.
Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
6 Ang ganoong kaalaman ay labis para sa akin; ito ay labis na mataas at hindi ko ito kayang maunawaan.
Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
7 Saan ako maaaring pumunta para makatakas mula sa iyong Espiritu? Saan ako makakalayo mula sa iyong presensiya?
Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
8 Kung aakyat ako sa kalangitan, naroon ka; kung gagawa ako ng higaan sa sheol, makikita na naroon ka. (Sheol h7585)
Да изађем на небо, Ти си онде. Да сиђем у пакао, онде си. (Sheol h7585)
9 Kung lilipad ako palayo sa mga pakpak ng umaga at pupunta para mamuhay sa pinakamalayong mga bahagi sa kabila ng karagatan,
Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
10 kahit doon ang iyong kamay ang aakay sa akin, at ang iyong kanang kamay ang hahawak sa akin.
И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
11 Kung sasabihin ko, “Tiyak na itatago ako ng kadiliman at ang gabi ang aking magiging liwanag;”
Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
12 hindi makakapagtago kahit ang kadiliman mula sa iyo. Lumiliwanag ang gabi tulad ng umaga, dahil ang kadiliman at liwanag ay magkatulad sa iyo.
Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
13 Ikaw ang humulma sa aking pagkatao; ikaw ang humulma sa akin sa sinapupunan ng aking ina.
Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
14 Magpapasalamat ako sa iyo, dahil ang iyong mga gawa ay kahanga-hanga at kamangha-mangha. Alam na alam mo ang aking buhay.
Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
15 Ang aking katawan ay hindi naitago mula sa iyo noong ako ay lihim na binuo, noong ako ay magulong nilikha sa kailaliman ng mundo.
Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
16 Nakita mo ako sa loob ng sinapupunan; ang lahat ng araw na nakatalaga para sa akin ay nakatala sa iyong libro kahit bago pa ito ang unang nangyari.
Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
17 Napakahalaga ng iyong kaisipan sa akin, O Diyos! Napakalawak ng kanilang kabuuan.
Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
18 Kung susubukan ko itong bilangin, (sila) ay higit pa sa bilang ng mga buhangin. Sa aking paggising, ako ay nasa iyo pa rin.
Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
19 Kung iyo lamang papatayin ang masasama, O Diyos; lumayo sa akin, ikaw na marahas na tao.
Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
20 (Sila) ay naghihimagsik laban sa iyo at kumikilos nang may pandaraya; ang iyong mga kaaway ay nagsisinungaling.
Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
21 Hindi ko ba kapopootan ang mga napopoot sa iyo, Yahweh? Hindi ko ba kasusuklaman silang lumalaban sa iyo?
Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
22 Lubos ko silang kinapopootan; (sila) ay naging mga kaaway ko.
Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
23 Siyasatin mo ako, O Diyos, at kilalanin mo ang aking puso; subukin mo ako at alamin ang aking saloobin.
Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
24 Tingnan mo kung mayroong masamang paraan sa akin, at pangunahan mo ako sa daan ng walang hanggan.
И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.

< Mga Awit 139 >