< Mga Awit 114 >
1 Nang lumabas ang Israel sa Ehipto, ang sambahayan ni Jacob mula sa mga dayuhan na iyon,
Quand Israël sortit d’Égypte, [et] la maison de Jacob d’avec un peuple qui parle une langue étrangère,
2 ang Juda ang naging banal niyang lugar, ang Israel ang kaniyang kaharian.
Juda fut son sanctuaire, Israël la sphère de sa domination.
3 Nakita ito ng dagat, at tumakas ito; umatras ang Jordan.
La mer le vit, et s’enfuit; le Jourdain retourna en arrière;
4 Ang mga bundok ay lumukso na parang mga tupa, ang mga burol ay lumukso na parang mga batang tupa.
Les montagnes sautèrent comme des béliers, les collines comme des agneaux.
5 Bakit ka tumakas, O dagat? Jordan, bakit ka tumakas?
Qu’avais-tu, mer, pour t’enfuir; toi, Jourdain, pour retourner en arrière?
6 Mga bundok, bakit kayo lumukso na parang mga tupa? Kayong maliliit na burol, bakit kayo lumukso na parang batang tupa?
Vous, montagnes, pour sauter comme des béliers; vous, collines, comme des agneaux?
7 Mayanig ka, O lupa, sa harap ng Panginoon, sa presensiya ng Diyos ni Jacob.
Devant la face du Seigneur, tremble, ô terre! devant la face du Dieu de Jacob,
8 Ginawa niyang lawa ng tubig ang malaking bato, ginawa niyang bukal ng tubig ang matigas na bato.
Qui a changé le rocher en un étang d’eau, la pierre dure en une source d’eaux.