< Mga Awit 102 >

1 Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.
Jehová, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.
2 Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.
No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina a mí tu oreja; el día que te invocare, apresúrate a responderme.
3 Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.
Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.
4 Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.
Mi corazón fue herido, y se secó como la yerba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
5 Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.
Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.
6 Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.
Soy semejante al pelícano del desierto: soy como el búho de las soledades.
7 Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.
Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
8 Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.
Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, conspiran contra mí.
9 Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.
Por lo cual yo como la ceniza a manera de pan; y mi bebida mezclo con lloro,
10 Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.
A causa de tu enojo y de tu ira: porque me alzaste, y me arrojaste.
11 Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.
Mis días son como la sombra que se va: y yo como la yerba me he secado.
12 Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.
Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás; y tu memoria para generación y generación.
13 Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.
Tú levantándote habrás misericordia de Sión, porque es tiempo de tener misericordia de ella: porque el plazo es llegado.
14 Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.
Porque tus siervos amaron sus piedras: y del polvo de ella tuvieron compasión.
15 Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.
Y temerán las naciones el nombre de Jehová: y todos los reyes de la tierra tu gloria.
16 Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.
Por cuanto Jehová habrá edificado a Sión; y será visto en su gloria.
17 Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.
Habrá mirado a la oración de los solitarios: y no habrá desechado el ruego de ellos.
18 Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.
Escribirse ha esto para la generación postrera: y el pueblo que se criará, alabará a Jehová.
19 Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,
Porque miró de lo alto de su santuario: Jehová miró desde los cielos a la tierra,
20 para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.
Para oír el gemido de los presos: para soltar a los sentenciados a muerte:
21 Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem
Porque publiquen en Sión el nombre de Jehová: y su alabanza en Jerusalem,
22 sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.
Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos para servir a Jehová.
23 Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.
El afligió mi fuerza en el camino, acortó mis días.
24 Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.
Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.
25 Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.
Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
26 Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)
Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán, como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
27 Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.
Mas tú, el mismo, y tus años no se acabarán.
28 Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.
Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.

< Mga Awit 102 >