Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.

A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD. Hear my prayer, O LORD, and let my cry come to thee.

2 Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.

Hide not thy face from me in the day [when] I am in trouble; incline thy ear to me: in the day [when] I call, answer me speedily.

3 Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.

For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.

4 Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.

My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

5 Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.

By reason of the voice of my groaning, my bones cleave to my skin.

6 Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.

I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

7 Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.

I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

8 Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.

My enemies reproach me all the day; [and] they that are enraged against me are sworn against me.

9 Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.

For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

10 Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.

Because of thy indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

11 Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.

My days [are] like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

12 Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.

But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance to all generations.

13 Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.

Thou shalt arise, [and] have mercy upon Zion: for the time to favor her, yes, the set time, is come.

14 Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.

For thy servants take pleasure in her stones, and favor the dust thereof.

15 Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.

So the heathen shall fear the name of the LORD: and all the kings of the earth thy glory.

16 Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.

When the LORD shall build up Zion, he will appear in his glory.

17 Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.

He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

18 Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.

This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.

19 Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,

For he hath looked down from the hight of his sanctuary; from heaven hath the LORD beheld the earth;

20 para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.

To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

21 Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem

To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;

22 sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.

When the people are assembled, and the kingdoms, to serve the LORD.

23 Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.

He weakened my strength in the way; he shortened my days.

24 Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.

I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years [are] throughout all generations.

25 Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.

Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens [are] the work of thy hands.

26 Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)

They shall perish, but thou wilt endure: yes, all of them shall grow old like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they shall be changed:

27 Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.

But thou [art] the same, and thy years will have no end.

28 Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.

The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.