Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.
A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.
2 Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.
Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.
3 Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.
For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;
4 Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.
Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.
5 Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.
At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:
6 Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.
I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.
7 Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.
I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.
8 Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.
All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.
9 Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.
For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;
10 Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.
Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.
11 Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.
My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.
12 Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.
But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.
13 Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.
Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;
14 Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.
Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:
15 Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.
That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.
16 Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.
When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;
17 Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.
Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,
18 Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.
This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —
19 Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,
That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —
20 para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.
To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.
21 Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem
To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:
22 sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.
When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.
23 Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.
He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.
24 Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.
I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;
25 Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.
Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;
26 Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)
They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;
27 Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.
But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:
28 Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.
The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.
